ความรักสีคราม นิยาย บท 1140

“ถ้าคุณไม่ทำตัวดีๆ กับฮันน่า...ผมจะ...ผมจะให้เพื่อนของผมต่อยคุณ! ใช่แล้ว เราจะต่อยคุณ!” วินสันพูดตะกุกตะกักหลังจากครุ่นคิดอยู่พักใหญ่

ตอนแรกเขาต้องการจะพูดว่าเขาจะต่อยฟาเบียนด้วยตัวเอง แต่เมื่อพิจารณาจากส่วนสูงและแขนที่แข็งแรงของฟาเบียนแล้ว เขาเชื่อว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฟาเบียน

ขณะเดียวกัน ฮันน่าก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก นายกล้าขอให้เพื่อนไปต่อยเขาได้อย่างไร? ฉันหมายความว่าแทบไม่มีใครในโลกนี้กล้าแตะต้องประธานของฟินิกซ์กรุ๊ป!

“เขาเป็นแค่เด็ก อย่าถือสาคำพูดของเขาเลยนะคะ” เธออธิบายอย่างลำบากใจ แม้ว่าฟาเบียนจะไม่ถือสา แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าสิ่งที่วินสันพูดนั้นไม่เหมาะสม อย่างไรวินสันก็เป็นวัยรุ่นแล้ว เขาไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ แล้ว

อย่างไรก็ตาม ฟาเบียนไม่ได้สนใจเลย ริมฝีปากของเขาแย้มรอยยิ้มออกมาแทน เขาเลิกคิ้วแสร้งทำเป็นกลัว “ถ้าอย่างนั้น ฉันคงต้องทำตัวดีๆ กับฮันน่าแล้วล่ะ”

“เอาล่ะ ทำให้ดีที่สุด ผมเชื่อใจคุณ” วินสันพูดกับฟาเบียนอย่างภาคภูมิใจ

เป็นอีกครั้งที่ฮันน่าพูดไม่ออก ทำไมฟาเบียนถึงเห็นดีเห็นงามไปกับเขาด้วย? เธอแปลกใจที่ฟาเบียนเอ็นดูวินสันและเสียใจที่เธอไม่ได้บันทึกสิ่งที่เขาพูดเอาไว้ หากเธอทำเช่นนั้น เธอคงสามารถเล่นเทปบันทึกเสียงได้ทุกเมื่อที่ฟาเบียนคิดจะรังแกเธอ เขาคงอึ้งไปเลยล่ะ!

“ว่าแต่ ใครเป็นคนเริ่มจีบก่อน? เป็นคุณหรือฮันน่า?” วินสันถามฟาเบียนด้วยความกระตืนรือร้นอยากรู้คำตอบ

ฟาเบียนหยิบแก้วน้ำจากโต๊ะขึ้นมาจิบ ราวกับว่าเขาต้องการจะยืดบทสนทนาออกไป เขาถามอย่างจริงจังว่า “อืม ใครเป็นคนเริ่มก่อนงั้นเหรอ? ลองเดาดูสิ”

ฮึ่ม! คุณกำลังจะคุยโวกับวินสันล่ะสิว่าคุณยอดเยี่ยมแค่ไหนและฉันไปตามจีบคุณยังไง วินสันไม่เชื่อคุณแน่! ยังไงน้องชายของฉันก็จะอยู่ข้างฉันเสมอ!

ฮันน่าจ้องมองฟาเบียนด้วยสายตาเยาะเย้ย เธอคิดว่าเขากำลังจะพูดเรื่องไร้สาระกับวินสัน