ความรักสีคราม นิยาย บท 1139

พวกเขาทั้งสามยังคงอยู่ในห้องหลังจากที่อมีเลียออกไป ขณะที่วินสันและฮันน่าพูดคุยกัน วินสันรู้สึกว่าเขาสามารถสนทนากับเธอได้ไม่รู้จบ พวกเขายินดีอย่างจริงใจเมื่ออีกฝ่ายพูดถึงเรื่องที่มีความสุข ขณะเดียวกัน เมื่อพูดถึงช่วงเวลาที่โศกเศร้า เธอก็จะคอยปลอบโยนเขา

“ฮันน่า ผมคิดว่าเขาคงเป็นพี่เขยของผมใช่มั้ย?” วินสันมองไปที่ฟาเบียนอย่างยินดี เขารู้สึกโล่งใจเพราะฟา เบียนปฏิบัติต่อฮันน่าอย่างดี และมีความสุขทุกครั้งที่เห็นเธอยิ้ม

ฮันน่าตกใจกับคำถามของเขา ความสัมพันธ์ของเธอกับฟาเบียนนั้นค่อนข้างไม่ปกติ พวกเราไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริงๆ แม้ว่าจะจดทะเบียนอย่างถูกต้องตามกฏหมายก็ตาม

เมื่อเห็นฮันน่าลังเล ฟาเบียนก็ขัดขึ้นว่า “ใช่แล้ว วินสันฉลาดมาก”

ฟาเบียนเดินมาที่เตียงของวินสันและลูบที่ศีรษะของเขา

ขณะเดียวกัน ฮันน่าก็ตกใจที่ฟาเบียนตอบคำถามนั้นอย่างใจเย็น เธออดไม่ได้ที่จะคิดว่ามีความนัยบางอย่างซ่อนอยู่ในคำตอบของเขาหรือไม่ ฟาเบียนจริงจังกับการแต่งงานของเราไหม?

อย่างไรก็ตาม ฮันน่าส่ายหน้าอย่างรวดเร็วและปัดความคิดของเธอทิ้งไปอย่างเงียบๆ จะเป็นไปได้ยังไง? ฟาเบียนอาจจะแค่ล้อเล่นเพราะเขาไม่ต้องรับผิดชอบคำต่อพูดของตัวเอง ยิ่งไปกว่านั้น เธอจำได้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนฟาเบียนบอกว่าเขาตัดสินใจจะแต่งงานกับอีเวตต์ เนื่องจากอีเว็ตต์เป็นนักแสดงที่มีชื่อเสียง ฮันน่าจึงด้อยกว่าเธอเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงเชื่อว่าเขาจะเลือกอีเวตต์แทนที่จะเลือกเธอ

ขณะที่ฮันน่านึกถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว

“ผมรู้อยู่แล้ว นอกจากพี่เขยแล้วจะมีใครอีกที่จะทุ่มเทให้กับฮันน่าได้ขนาดนี้?” วินสันพูดอย่างตื่นเต้นและไม่ทันได้สังเกตว่าฮันน่ามีอาการไม่พอใจ

เฮอะ! ใครบอกว่าไม่มีใครทุ่มเทให้ฉันนอกจากเขา? มีสิ...ยังมีคนอื่นอีก! ฮันน่ารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยและคิดว่าฟาเบียนน่าจะพูดกับวินสันโดยมีจุดประสงค์เพื่อให้เขาประทับใจ เธออยากจะบอกวินสันว่าฟาเบียนไม่ได้ใจดีอย่างที่เขาเห็นและมักจะรังแกเธออยู่เสมอ