ความรักสีคราม นิยาย บท 116

ทั้งๆ ที่รู้สึกปวดหัว วิเวียนถอดเสื้อผ้าออกแล้วเปิดก๊อกน้ำ เธอหมุนตัวอาบน้ำอย่างระมัดระวัง

อย่างไรก็ตาม เธอใช้มือไม่ค่อยถนัดรวมไปถึงการทรงตัวด้วย สุดท้ายแล้วเธอหน้าตาเหยเกด้วยความเจ็บปวดเมื่อเธอเผลอทำบาดแผลของเธอเปียกน้ำจนได้ เธอยกแขนของเธอสูงขึ้นแต่มันกลับไปกระ แทกกับประตูห้องน้ำแทน ความเจ็บปวดอย่างมหาศาลแผ่ซ่านไปทั่วแขน

“โอ๊ย” เธอร้องครางเสียงแหลม ภายในไม่กี่วินาทีเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากด้านนอก

ด้วยความเป็นห่วง ฟินนิคร้องเรียกเธอ “วิเวียน คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ฉันไม่เป็นไร...” วิเวียนพยายามรีบตอบ แต่เธอเจ็บปวดมากจนเสียงสั่น น้ำเสียงเธอฟังดูไม่ค่อยดีเลย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฟินนิครีบตอบอย่างกังวลใจ “รอแป๊บนึงนะ ผมจะเข้าไป”

วิเวียนรู้สึกตื่นตระหนกและยืนยันว่า “ฉันไม่เป็นไร คุณไม่จำเป็นต้อง...”

ปัง ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เธอได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด

ล็อคประตูห้องน้ำเสียมานานแล้ว มันจึงสามารถเปิดออกได้โดยง่ายตอนที่ฟินนิคผลัก

เมื่อเขาเข้าไปในห้องน้ำ เขาเห็นวิเวียนยกแขนข้างหนึ่งขึ้นขณะกำลังพยายามใช้แขนอีกข้างนึงดึงผ้าเช็ดตัวมาคลุมตัวอย่างลนลาน ด้วยความรีบร้อน เธอถึงกับลืมปิดฝักบัว และน้ำไหลซู่เหมือนน้ำตกลงมาโดนแผลของเธอ

ผู้หญิงคนนี้ช่างซุ่มซ่ามเสียจริง

เมื่อเห็นว่าเธอดูเหมือนกำลังทรมานตัวเอง ฟินนิคก็อดโกรธไม่ได้ เขารีบอ้าแขนเข้าไปโอบตัวเธอไว้ก่อนจะปิดฝักบัว

“คุณมันเซ่อซ่ามาก วิเวียน” เขาตำหนิ จากนั้นเขาก็คว้าแขนของเธอมาตรวจดูบาดแผลอย่างละเอียด เป็นไปตามที่คาดไว้ มันอักเสบซึ่งทำให้เขาหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น “บ้านคุณมีหัวฝักบัวแบบนี้แล้วคุณจะอาบน้ำเองได้ยังไง”

วิเวียนไม่สนใจคำต่อว่าต่อขานของเขา

เสื้อเชิ้ตบางๆ ของเขาเป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่กั้นระหว่างตัวพวกเขา และทั้งหมดที่เธอคิดได้ตอนนี้ก็คือพวกเขาแนบชิดกันมากแค่ไหน ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อที่เธอเป็นคนทำให้เขาเปียกโชก ในเวลานี้มันแนบติดเนื้อของพวกเขาทั้งคู่