ความรักสีคราม นิยาย บท 1192

"คุณแจ็คสันช่วยเห็นแก่ผลงานและการทำงานหนักเพื่อบริษัทของผมได้มั้ย? ฉันรู้ว่าคุณจะหาคนอื่นที่ดีกว่าผมมาได้แน่นอน!" เวสลีย์น้ำตาแทบไหลออกมาตอนนั้น

"ก็นะ ผู้ช่วยของผมดันบอกว่าคุณเป็นคนที่เก่งที่สุดเพราะงั้นช่วยเลิกปฏิเสธได้มั้ย?" ซาเวียร์เกิดอาการงุนงง มันก็แค่วาดรูปเองนะเว้ย! ก่อนหน้านี้แกก็ทำผลงานออกมาได้ดีแล้วตอนนี้แกจะมาปอดแหกเพื่อ? แล้วถ้าแกทำออกมาได้ไม่ดีฉันก็ไม่ได้จะไล่แกออกซะหน่อย!

เวสลีย์ตัวแข็งทื่อ ฉันรู้ว่าผู้ช่วยของเขาทำงานไม่ดี! แล้วฉันสงสัยว่าทำไมเขาถึงทำงานมาได้นานขนาดนี้ทั้งๆ ที่เขามันก็ไร้ประโยชน์ แต่ตอนนี้มันชัดเจนแล้ว... เขารู้ว่าคุณแจ็คสันชอบอะไรและก็มีอะไรกันกับเขา! แล้วทำไมยังคิดจะพาฉันมาทำอะไรแบบนี้? ไม่อ่ะ ฉันไม่ทำเด็ดขาด...ฉันยอมตกงานดีกว่าจะต้องมาอยู่ที่นี่แล้วต้องมาทำอะไรแบบนี้!

พอคิดได้ดังนั้น เวสลีย์ก็หันหลังกลับแล้ววิ่งไปที่ประตูแต่ก่อนที่เขาจะได้เอื้อมมือไปเปิดมัน

เขาก็ต้องถอยหลังกลับไปด้วยความตกใจเมื่อได้เห็นผู้ช่วยของซาเวียร์

"อ้าว? คุณสองคนคุยกันเสร็จแล้วหรอครับ?" ผู้ช่วยเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเมื่อเขาเห็นว่าเวสลีย์จะไปแล้ว

“ยังหรอก เขาแค่กังวลนิดหน่อยน่ะ" ซาเวียร์ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้

ผู้ช่วยกลอกตาและเข้าไปตบไหล่เวสลีย์พร้อมกับพูดว่า "จะไปกังวลทำไม? งานนี้มันเหมาะกับคุณมากนะ! เป็นผมจะทำนะเพราะมันก็ไม่ใช่งานที่แย่เลย!"

จากนั้นเขาก็โน้มตัวเข้าไปใกล้เวสลีย์และกระซิบว่า "ผมไปหาคุณทันทีที่คุณแจ็คสันสั่งเลยล่ะ? เชื่อผมเถอะว่าคุณน่ะไม่อยากพลาดโอกาสดีๆ แบบนี้หรอก!"

เขาไปเอาอะไรมามั่นใจว่ามันดี? แค่คิดก็อยากจะอ้วก แล้วยังมีหน้ามาพูดอย่างหน้าตาเฉยอีก... ...ฉันคงจะหนีไปตอนนี้เลยไม่ได้... แต่ยังไงซะ ฉันก็ไม่ยอมเด็ดขาด! ถ้าเกิดสถานการณ์แย่กว่าเดิมฉันก็จะไปแจ้งตำรวจ!

"คุณควรจะได้ทำแทนสิครับเพราะคุณมีประสบการณ์มากกว่า! ผมว่าผมน่ะทำไม่ได้หรอก!" เวสลีย์พูดพร้อมกับโบกมือไปมาด้วยความประหม่า