ความรักสีคราม นิยาย บท 120

เว้นแต่ว่า...

หัวใจของฟาเบียนตึงเครียดด้วยความคิดนั้น แต่ก่อนที่เขาจะไขปริศนาในใจได้ ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงที่นุ่มนวลดังมาจากข้างหลังเขา

“ฟาเบียนคะ”

เขาสะดุ้งและหันไปเห็นแอชลีย์ที่มองเขาอย่างเก้อเขินในขณะที่ผมของเธอยังเปียกอยู่

เธอมีใบหน้าที่สวยงามคล้ายกับวิเวียน แม้ว่าเธอจะดูดึงดูดใจกว่าเล็กน้อย ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆ เขาก็รู้สึกเย็นจนเสียวสันหลังวาบเมื่อมองดูเธอ

“เอ่อ… แอชลีย์” เขาถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่รู้ตัวแล้วพูดว่า “บริษัทนิตยสารเพิ่งโทรมา มีเรื่องด่วนเกิดขึ้นและผมต้องรีบกลับไปจัดการ คุณกลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้”

เขารีบออกไปจากอพาร์ตเมนท์โดยไม่รอให้แอชลีย์ตอบ

“ฟาเบียน...” แอชลีย์พูดไม่ออก เธอต้องการที่จะไล่ตามเขาแต่เขาออกจากประตูไปแล้ว

เธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูก

นี่มันเลยเที่ยงคืนไปแล้ว เขากำลังจะไปหาวิเวียนใช่ไหม

เมื่อนึกถึงข่าวที่เธอเพิ่งได้ยินทางโทรศัพท์ ใบหน้าของเธอก็ซีดเผือด

ไม่นานมานี้ แอชลีย์สั่งให้ตรวจสอบหาชายชราเมื่อสองปีก่อน แต่เขาสารภาพว่าไม่ได้แตะต้องเธอ แต่มีชายลึกลับเป็นคนทำ

สิ่งที่น่าตกใจไปกว่านั้นก็คือไม่มีใครรู้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร กล่าวอีกนัยหนึ่ง ชายลึกลับถือไพ่เหนือกว่าเธอ

ใครคือคนที่พร่าพรหมจรรย์ของวิเวียนไปเมื่อสองปีก่อน

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อวิเวียนลืมตาขึ้น เธอเห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของฟินนิคอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอจ้องมองเขาด้วยความมึนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตระหนักว่าพวกเขาอยู่ใกล้กันขนาดนี้เพราะพวกเขานอนหลับอยู่บนเตียงเล็กๆ ในบ้านของเธอ

ด้วยความตื่นตระหนก เธอต้องการลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว แต่แขนของฟินนิคก็รั้งเธอไว้แน่นราวกับว่าเขารู้สึกถึงการดิ้นรนของเธอ ฟินนิคพึมพำโดยไม่ลืมตา “เพิ่งเจ็ดโมงเช้า หยุดขยับไปไหนและกลับไปนอนต่อเดี๋ยวนี้เลย”

วิเวียนไม่คิดว่าฟินนิคตื่นอยู่ เธอนอนตัวแข็งทื่อและไม่เคลื่อนไหวอยู่บนเตียง ต่อให้พยายามแค่ไหนเธอก็ยังนอนไม่หลับ