ความรักสีคราม นิยาย บท 1203

ซาเวียร์นัยน์ตาเบิกโพลง เห็นชัดว่าตกใจกับปฏิกิริยาของฮันน่า

มีบางอย่างไม่ถูกต้อง! มันไม่เป็นไปตามที่เราคิด! อันที่จริง มันพลิกจากที่เราคิดไว้จากหน้ามือเป็นหลังมือ!

ส่วนฟาเบียนก็ประหลาดใจกับท่าทีของฮันน่าเช่นกัน เขาเดาไว้แล้วว่าเธอจะต้องไม่พอใจ แต่ไม่คิดว่าจะออกอาการขนาดนั้น

ถ้ารู้เสียก่อนก็จะไม่ยุให้ฮันน่าเปิดสมุดโน้ตเลย

ฟาเบียนยิ้มเยาะและจ้องซาเวียร์ด้วยสายตาเย็นชาก่อนจะเดินไปหาฮันน่า

เขาตบหลังเธอเบาๆ และปลอบโยน “ไม่เป็นไรนะ ผมอยู่นี่”

เหตุการณ์ที่พลิกผันสุดขั้วนี้เกินความคาดหมายของซาเวียร์ เราควรจะทำให้ฮันน่าประทับใจและฉีกหน้าฟาเบียนไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงกลับตาลปัตรได้?

“เอ่อ…คุณยัง…ผม…” ซาเวียร์อึกอัก เขาอยากอธิบายแต่ไม่แน่ใจว่าจะเริ่มตรงไหน

ฟาเบียนหัวเราะเยาะ “เอาน่ะ คุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ตอนนี้ก็ออกไปเสียที”

อันที่จริงฟาเบียนไม่สบอารมณ์ที่เห็นซาเวียร์ ที่ยอมให้อีกฝ่ายมาวุ่นวายอยู่นานสองนานก็เพราะเฮเลนวางแผนจะช่วยเขาด้วยการทำให้ฮันน่ารู้สึกรังเกียจหมอนั่น

ส่วนซาเวียร์ก็หงุดหงิดเช่นกันเพราะเพิ่งรู้ตัวเดี๋ยวนั้นว่าเฮเลนให้ข้อมูลมาผิดๆ เพื่อทำให้ฮันน่าไม่พอใจ

แต่เขาไม่เข้าใจว่าเฮเลนทำแบบนั้นทำไม เพราะเขาแค่ยื่นข้อเสนอประนีประนอมให้เธอและไม่ได้ทำอะไรผิด

“ได้ยินที่ผมพูดไหม? ออกไปจากที่นี่ได้แล้ว” ฟาเบียนตะโกนใส่ซาเวียร์อย่างโกรธเกรี้ยวขณะกอดฮันน่า