ความรักสีคราม นิยาย บท 1204

“ฉันไม่เป็นไร แค่ออกอาการมากไปหน่อย” ฮันน่าตอบ

เธอควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้จริงๆ เมื่อเห็นมัน ฮันน่าเกือบเรียนไม่จบมัธยมปลายก็เพราะสมุดโน้ต ทั้งพ่อแม่และครูต่างดุด่าว่ากล่าวเธอ ถึงกับคิดจะส่งเธอไปสถานกักกันเยาวชนด้วย

ฟาเบียนชำเลืองมองฮันน่า แต่ไม่พูดอะไร

ฮันน่าเองรู้สึกได้ว่าเขามีข้อสงสัยหลายข้อ เธอครุ่นคิดครู่หนึ่งและอธิบาย “เอ่อ สมุดโน้ตเล่มนี้…อันที่จริง เคยมีคนให้สมุดโน้ตเป็นของขวัญสมัยที่ฉันเรียนมัธยมปลาย”

ฟาเบียนกะพริบตา บ่งบอกให้เธอเล่าต่อ

“เขาเป็นรักแรกของฉัน”

ฮันน่านิ่งไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “มันเกิดขึ้นตอนฉันอยู่เกรด 11 ฉันเรียนที่โรงเรียนมัธยมแถวบ้าน สมัยนั้นการจดบันทึกลงในสมุดโน้ตกำลังเป็นที่นิยม เพราะความเครียดจากการเรียน เด็กผู้หญิงหลายคนจะระบายความรู้สึกและความไม่พอใจของพวกเธอลงในสมุด หลังจากบรรดานักเรียนถูกแบ่งออกเป็นสายศิลป์กับสายวิทย์ เขาก็กลายเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะเรียนคนใหม่ของฉัน นั่นคือช่วงเวลาที่ฉันเขียนบางอย่างลงในสมุดโน้ต แล้วเขาก็คว้ามันไป”

“ฉันโมโห แต่เขาก็ไม่ยอมคืนให้ แถมยังอ่านความลับเล็กๆ ของฉันด้วย ฉันร้องไห้เพราะเรื่องนั้นและไม่สนใจเขาไปพักหนึ่ง”

“หลังจากนั้น เขาจะซื้อขนมมาให้ฉันเป็นระยะๆ และเพราะเขาอ่านสมุดโน้ตของฉันอยู่เรื่อย ฉันจึงเลิกเขียนและตัดสินใจบอกความในใจกับเขาตามตรง”

“สุดท้ายเราก็กลายเป็นแฟนกัน ฉันบอกความลับเล็กๆ ของฉันให้เขารู้เสมอ และเขาก็มักจะปลอบโยน แต่เพราะบรรดานักเรียนเพิ่งถูกแบ่งสาย ผลการเรียนของฉันจึงไม่น่าพอใจเหมือนเมื่อก่อน คุณครูโฮมรูมเห็นผิดสังเกต เธอคิดว่าฉันไม่ตั้งใจเรียนมากพอและสงสัยว่าฉันกำลังคบหากับใครสักคน”

“วันหนึ่ง เธอสั่งให้คนมาค้นลิ้นชักของฉันและนำสมุดโน้ตไป พ่อแม่ของฉันโกรธมากเพราะเธอบอกพวกเขาว่าฉันกำลังมีแฟน พวกเขาจึงย้ายฉันไปชั้นเรียนอื่น”