ความรักสีคราม นิยาย บท 1224

ฟาเบียนรีบเห็นด้วย เมื่อได้ยินแบบนั้น “ได้ครับ ผมว่าแม่พูดถูกแล้ว และผมจะไม่ทำแบบนั้นอีกครับ จะไม่ทำอีกอย่างแน่นอนครับ”

ถ้าฮันน่ามาเห็นเขาในตอนนี้ล่ะก็ คงจะล้อเขาไม่เลิกแน่ๆ เพราะไม่มีใครรู้เลยว่าผู้ชายที่ดูสูงส่ง และทรงพลังจะมีด้านที่ขี้เกรงใจอยู่ด้วย

หลังจากที่พวกเขาคุยกันมาสักพัก เฮเธอร์ก็เอ่ยถามขึ้น “ทำไมวันนี้ลูกสะใภ้ของฉันไม่มาด้วยล่ะ?”

เมื่อเหลือบไปเห็นความหงุดหงิดบนใบหน้าของแม่ เขาจึงรีบอธิบายว่า “ฮันน่า พอดีฮันน่าเข้าโรงพยาบาลน่ะครับ เธอไม่รู้ว่าผมมาหาแม่ด้วยซ้ำ”

“หืม? เข้าโรงพยาบาลเหรอ? เกิดอะไรขึ้นล่ะ?” เธอรีบถามทันที แม่ว่าจะได้ชอบที่มีฮันน่าเป็นลูกสะใภ้ในตอนนั้น แต่เธอก็ไม่สามารถขวางลูกชายได้ ในตอนนี้เธอรับรู้ว่าฮันน่าคือลูกสะใภ้ และมอบกำไลที่เป็นมรดกตกทอดของครอบครัวให้ด้วย

ฟาเบียนดีใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นความกังวลบนใบหน้าของแม่ และรู้สึกอิ่มเอมใจที่คนสำคัญที่สุดในชีวิตของเขาทั้งสองคนเข้ากันได้ดี หลังจากนั้น เขาจึงเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับฮันน่าในช่วงสองวันที่ผ่านมาให้แม่ฟัง

“ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าลูกสะใภ้คนนี้จะมาจากตระกูลแบล็กวูด” เฮเธอร์ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หลังจากฟังเรื่องที่เขาเล่า นี่ทำให้เห็นว่าเธอรู้เรื่องเกี่ยวกับเหตุการณ์ในตระกูลแบล็กวูดที่แพร่ไปทั่วเมือง ราวกับไฟป่าเมื่อตอนนั้น

“ใช่ครับ ผมก็ตกใจเหมือนกัน ผมรู้ เพราะว่าลีโอ แบล็กวูดออกมาตามหาฮันน่า”

เฮเธอร์ส่ายหัว และเอ่ยว่า “เรื่องราวในตระกูลของเธฮไม่เปลี่ยนอะไรหรอก แม่จะไม่คัดค้าน ตราบใดที่ลูกยังชอบเธออยู่”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟาเบียนรู้สึกราวกับน้ำหนักที่อยู่บนไหล่ได้ถูกยกออกไป หากจะให้พูดกันตามตรง เขานึกว่าแม่จะกังวลกับตัวตนที่แท้จริงของฮันน่าซะอีก