เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้ก็เห็นเฮเลนที่ไม่คุ้นหน้ายืนติดอยู่กับเจสัน จึงอยากรู้ว่าใช่แฟนใหม่ของเขาหรือเปล่า?
เฮเลนไม่รู้สึกกังลวลกับสายตาที่จับจ้องมาทางเธอ กลับเดินไปข้างหน้าพลางประกาศขึ้น “สวัสดีทุกคน อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันชื่อเฮเลนเป็นน้องของภรรยาฟาเบียน”
คนเหล่านั้นดูเหมือนจะรู้จักมักคุ้นกับเจสันที่ค่อนข้างสนิทกับฟาเบียนเป็นอย่างดี เพราะงั้นถ้าว่ากันตามเหตุและผล พวกเขาก็ต้องรู้จักฟาเบียนด้วย
“อ้อ เข้าใจแล้ว คิดว่าคุณเป็นแฟนเจสันซะอีก” หนึ่งในนั้นพูดกลั้วหัวเราะ
“ฉัน…”
เจสันกำลังจะพูดอะไรสักอย่าง ทว่ากลับถูกเฮเลนขัดขึ้นมาเสียก่อน เธอรีบชี้แจง “จะเป็นไปได้ยังไง? ถ้าฉันต้องหาแฟนสักคน คงไม่เอาคนแบบเขาหรอก ห่วยจะตาย”
หลังจากได้ยินความเห็นเหลือร้ายของเฮเลน เจสันก็หน้าบูดขึ้นมาทันที ดูขุ่นเคืองอย่างเห็นได้ชัด
ผมยังไม่ทันได้พูดอะไรเลยนะ แต่คุณกลับทำท่าดูถูกผมต่อหน้าคนอื่นงั้นหรอ? มองยังไงผมก็มีทั้งสมองและกำลัง ยังไม่ดีพอสำหรับคุณได้ไง?
“ฮ่าๆๆ ก็จริงนะ” กลุ่มวัยรุ่นหยอกล้อพลางหัวเราะอย่างหนักหน่วง
พวกเขาเห็นว่าสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเจสันในตอนนี้ช่างน่าขัน
“ตลกอะไรวะ? พวกแกเข้าไปข้างในให้หมดเลย! ฉันจะรอฟาเบียนอยู่ตรงนี้ หยุดกวนฉันได้แล้ว!”
เจสันโต้กลับอย่างหมดความอดทน เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจ
กลุ่มวัยรุ่นโบกมือพลางเดินจากไปอย่างแนบเนียน ทิ้งให้เจสันกับเฮเลนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างกระอักกระอ่วน
“เป็นอะไร? ทนฟังฉันพูดความจริงไม่ได้หรอ?”
เฮเลนถามด้วยน้ำเสียงท้าทายหลังจากคนอื่นๆ แยกไปแล้ว
“หึ! คุณคิดว่าพวกนั้นพูดจริงหรือไง? พวกเขาไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ ก็แค่ตอบตามมารยาท ส่วนคุณก็เชื่อไปซะหมด!” เจสันบ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ
“ชิ! ถึงจะแค่มีมารยาท แต่ฉันก็ดีใจที่ได้ยินแบบนั้น ฉันยังดีกว่าคนบางคนซะอีก คุณว่าไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...