ความรักสีคราม นิยาย บท 1272

ลูเธอร์ตกใจพร้อมกระโดดถอยหลังกลับโดยอัตโนมัติ เขามองฟาเบียนอย่างงุนงงแล้วถามขึ้น “อะไรกันวะเนี่ย? คิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่?”

“นายคิดว่าตัวเองจะมาจับมือเมียฉันง่ายๆ แบบนี้มันเหมาะแล้วหรอ?” ฟาเบียนตั้งคำถามอย่างไม่เป็นมิตร

“อะไรวะ? จับมือแค่นี้กลายเป็นไม่เหมาะได้ไง? ก็แค่จับมือแบบเพื่อน” ลูเธอร์แก้ต่างให้ตัวเองอย่างหนักแน่น “นายใจแคบเกินไปหน่อยมั้ง?”

ฮันน่าหมดคำจะพูดเหมือนกัน เดี๋ยวนี้แค่จะจับมือกับคนอื่นก็ทำไม่ได้แล้วหรอ? โหดร้ายเกินไปแล้ว! เธออดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงลูเธอร์ มือของเขาแดงมาก

“หืม? สรุปว่านายอยากไปโรงพยาบาลจิตเวชจริงๆ ใช่ไหม?” ฟาเบียนส่งสายตาคุกคามให้ลูเธอร์

ลูเธอร์ส่ายหน้าอย่างคนแพ้ “นายแกล้งฉันมาตั้งแต่เด็กๆ เลย ไม่คุยด้วยแล้ว! ฮึ่ย!”

“อุ๊บ!”

เฮเลนที่ยืนอยู่ข้างๆ ฮันน่าหลุดขำออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ทันทีที่เห็นสายตาพิฆาตของพี่สาว เธอก็รีบขอโทษลูเธอร์ทันที “ฉันขอโทษค่ะ ฉัน…ฉัน…ฮ่าๆๆ! ฉันกลั้นไม่ไหวจริงๆ ”

“เอ่อ...” การตอบสนองของเธอยิ่งทำให้ลูเธอร์รู้สึกกระอักกระอ่วนขึ้นไปอีก

คุณควรเงียบแทนที่จะโพล่งออกมาดีกว่านะ! ลูเธอร์คร่ำครวญในใจ

ฮันน่าขมวดคิ้วแล้วรีบพูดออกมา “ฉันขอโทษแทนน้องสาวด้วยนะคะ บางครั้งเธอก็ค่อนข้างไม่รู้เรื่องรู้ราวน่ะค่ะ อย่าถือเธอเลยนะ”

“ไม่เป็นไรครับ เด็กๆ ไม่ค่อยรู้หรอกว่าผมกับฟาเบียนมักจะล้อเล่นกัน ไม่ต้องห่วง ผมไม่ถือโทษโกรธเธอหรอก”

ลูเธอร์โบกมืออย่างไม่ใส่ใจเพื่อหยุดสถานการณ์อันน่าอึดอัดใจนี้อย่างใจกว้าง

“พอได้แล้ว อย่ามัวแต่ยืนอยู่เลย เข้ามานั่งสิ ฟาเบียนแนะนำภรรยาที่น่ารักของนายให้พวกเรารู้จักหน่อย ฉันไม่ได้เห็นเธอใกล้ๆ ตอนวันแต่งงาน” หนึ่งในคนที่อยู่ในห้องส่วนตัวพูดแทรกขึ้นมา

ฟาเบียนพยักหน้าพลางจับมือฮันน่าและพาเธอเข้ามาในห้อง

ขณะเดียวกันนั้น…

“จำคำพูดฉันไว้นะ ถ้าเธออยากจะดังละก็ ทำตามที่ฉันบอก”