ความรักสีคราม นิยาย บท 1276

“ว่าไงนะ? ประมูลราคาแบบไม่ให้เห็นตัวสินค้าอะไรกัน?”

“มีลักษณะพิเศษหรอ? หมายความว่ายังไงวะ?”

“ประมูลแบบไม่เห็นสินค้า? สินค้าผิดกฎหมายหรือเปล่า?”

...

คำถามเอะอะโวยวายดังมาจากผู้ชมที่ไม่พอใจ

พิธีกรชี้แจงอย่างกระวนกระวาย “หมายความว่าเราจะไม่เปิดเผยสินค้าตลอดขั้นตอนการประมูลจนกว่าสินค้าจะถึงมือผู้ที่เสนอราคาสูงสุดค่ะ ท่านผู้ประมูลสามารถกำหนดราคาเริ่มต้นได้ ไม่ว่าท่านจะได้หรือเสียสินค้าชิ้นนี้ ทุกอย่างอยู่ในมือท่านค่ะ”

นี่เป็นข้อแก้ตัวที่ดีที่สุดที่เธอคิดขึ้นเมื่อกี้ตรงหลังเวที เธอไม่รู้จะอธิบายให้ผู้ชมฟังยังไงดี นอกจากจะขายสินค้าชิ้นนี้ให้เป็นเหมือนการเสี่ยงโชค

“นี่มันบ้าอะไรวะ? ใครเป็นจัดการขั้นตอนการประมูลแบบนี้?”

“ฉันว่าพนักงานของบลูเบิร์ดคิดแผนนี้มาเพื่อจะหลอกให้เราเสนอราคาสูงๆ แน่”

“ใช่ ฉันก็คิดเหมือนกัน มีแค่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะตกหลุมพราง”

…

พิธีกรไม่กล้าสบตากับผู้ชมที่กำลังโวยวายอยู่ เธอแค่อยากจะจัดการเรื่องนี้ให้จบเดี๋ยวนี้ นั่นหมายความว่าสินค้าชิ้นนั้นจะได้ถูกส่งต่อไปสักที “เอาล่ะค่ะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาอันมีค่าของทุกท่าน สินค้าชิ้นนี้ได้เปิดประมูลอย่างเป็นทางการแล้วค่ะ ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ห้าล้าน ใครสนใจให้ชูป้ายขึ้น ทุกครั้งที่เสนอราคาเพิ่มต้องไม่ต่ำกว่าสองแสนนะคะ”

“เฮ้ย เปลี่ยนสินค้าได้แล้ว! ดูก็รู้ว่าไนต์คลับจะมาปอกลอกเรา ไม่มีใครโง่หลงกลหรอก!” คนจากโต๊ะแถวหน้าตะโกนใส่พิธีกร

พิธีกรรู้สึกสมเพชอยู่ในใจหลังเห็นว่าไม่มีใครขยับตัว เสียเวลาชะมัด! ราคาแค่นี้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันจะได้ค่าคอมมิชชั่นเท่าไหร่ จากใจเลยนะ! เจ้านายกำลังคิดบ้าอะไรอยู่?

ขณะที่พิธีกรไหล่ตกด้วยความผิดหวัง ฟาเบียนก็เริ่มเคลื่อนไหว

เจสันชูป้ายพร้อมกับเสนอราคาหลังจากฟาเบียนให้สัญญาณ “หกล้าน”

โอ้พระเจ้า ฉันรอดแล้ว! ถึงจะไม่ใกล้เคียงมูลค่าตลาด แต่อย่างน้อยก็ยังมีคนยินดีที่จะเข้าร่วมการประมูลนี้ พิธีกรถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกับยิ้มให้ฟาเบียนอย่างโล่งอก

“ค่ะ หกล้านจากคุณผู้ชายที่นั่งตรงกลาง มีใครให้มากกว่านี้ไหมคะ?”