ที่เขาถามว่าสายของลีน่าคือใครเพราะต้องการจะกุมความลับไม่ให้รั่วไหลออกไป ยิ่งไปกว่านั้นนี่จะเป็นเครื่องเตือนใจว่าหลังจากเรื่องทั้งหมดจบลง เขาได้ยืมเงินบางส่วนของบริษัทไปและต้องส่งคืนก่อนจะทำอย่างอื่นต่อ
คนอื่นๆ ในห้องต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเวนน์ จากนั้นก็หันไปหาลีน่า
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอก่อนจะซ่อนมันไว้อย่างรวดเร็ว “ไม่มีปัญหา ฉันสัญญาได้เลยว่าไม่ว่าเรื่องนี้จะสำเร็จหรือไม่ก็ตาม ตราบใดที่คุณทุกคนฟังที่ฉันพูด เราก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีกในอนาคต คิดว่าไงคะ?”
“ตกลง” เวนน์ตอบพลางพยักหน้าตอบรับ หลังจากนั้นเขาก็ออกจากที่ประชุมไปพร้อมกับคนอื่นๆ อีกสองสามคน
“หึ! ถึงไอคิวจะต่ำแต่ก็ได้เป็นถึงผู้จัดการทั่วไป ดูเหมือนว่าบริษัทของฟาเบียนก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้นนะ” ลีน่าพูดด้วยรอยยิ้มพลางส่ายหน้า
จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาคนอีกกลุ่ม ถ้าเธอยังทำแบบนี้ต่อไป ก็จะสามารถสร้างผลกระทบต่อฟาเบียนอย่างใหญ่หลวงและทำให้เขาจบเห่ได้ในที่สุด
“ศาลประกาศคำพิพากษาแล้วนะ”
ขณะเดียวกัน ฟาเบียนก็เอนตัวลงบนโซฟาอย่างขี้เกียจขณะดูโทรทัศน์ เขาเพิ่งรับสายจากผู้ช่วยว่าศาลได้ตัดสินบทลงโทษของอีเวตต์เรียบร้อยแล้ว
ความเปรี้ยวขององุ่นที่กินเข้าไปทำให้ฮันน่าต้องหยีตาลงจนดูน่าขัน เมื่อได้ยินคำพูดของฟาเบียนเธอก็ตื่นเต้นขึ้นมา “ฮะ? ประกาศแล้วหรอ? เร็วขนาดนี้เลย? แล้วเป็นยังไงบ้าง? โทษนานแค่ไหน?”
ฟาเบียนเห็นว่าเรื่องนี้ค่อนข้างแปลก แม้เขาจะไม่ได้เข้าไปแทรกแซงแต่ยังไงอีเวตต์ก็เป็นดาราดัง เพราะงั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการอุทธรณ์และพวกเขาก็ตัดสินโทษเธอหลังจากขึ้นศาลเพียงแค่ครั้งเดียว
เขาขมวดคิ้วพลางชูสองนิ้ว “ถูกตัดสินจำคุกสองปี”
“ฮะ? สองปี?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...