“ผมเดาว่าการคุยกันของเราคงจบแค่นี้ใช่ไหมครับ?”
ฟาเบียนรู้ว่านี่เป็นเพียงเรื่องที่แจซั่นแต่งขึ้นเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจในการช่วยเหลืออีเวตต์
“คุณนอร์ตันครับ ผมทำอะไรไม่ได้เลย…”
แจซั่นกำลังจะอธิบาย ทว่าจู่ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากลูกน้องที่เขาไว้ใจที่สุดจึงบอกฟาเบียนว่า “ขอโทษนะครับคุณนอร์ตัน ผมต้องรับสายนี้”
หลังจากฟาเบียนส่งสัญญาณอนุญาต แจซั่นก็รับสายพลางถาม “ฮัลโหล? มีอะไร?”
“เราเจอปัญหาใหญ่แล้วครับท่าน!”
“หมายความว่าไง?” แจซั่นขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของผู้ใต้บังคับบัญชา
คนที่อยู่ปลายสายตอบกลับอย่างกระหืดกระหอบ “ผู้บังคับบัญชาได้รับสายจากผู้มีอำนาจ จากนั้นก็ส่งกองกำลังเฉพาะกิจไปจับกุมคุณอัลเดอร์กับคุณฮอบส์ ตอนนี้ยังถูกคุมตัวไว้หลังจากสืบสวนไปแล้วรอบหนึ่งครับ”
“แน่ใจนะ?”
รูม่านตาของแจซั่นหดเล็กลงอย่างหวาดหวั่นเพราะมีเพียงสมาชิกของตระกูลชื่อดังไม่มากนักที่สามารถเข้าถึงผู้บังคับบัญชาของเขาได้
“โอเค”
หลังจากจบการสนทนาและวางสายไป แจซั่นมองตาของฟาเบียนด้วยความสงสัยว่านี่เป็นวิธีที่เขาใช้ในการข่มขู่หรือไม่
แม้จะไม่รู้เนื้อหาที่แจซั่นพูดคุยในโทรศัพท์ แต่ฟาเบียนก็ยิ้มตอบเพราะเห็นได้ชัดว่าแจซั่นกำลังหงุดหงิดกับอะไรบางอย่างอยู่
หลังจากเงียบไปไม่กี่นาที แจซั่นก็เริ่มพูดขึ้น “คุณฟาเบียน ผมซาบซึ้งใจมากครับกับสิ่งที่คุณทำเพื่อเตือนสติให้ผมนึกถึงแต่เรื่องของตัวเอง”
แจซั่นใกล้จะสติแตกเพราะเขาไม่มีทางอื่นที่จะช่วยอีเวตต์ได้อีก การที่ฟาเบียนจัดการเจ้าหน้าที่ระดับสูงไปสองคนจะเป็นการปรามเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่อาจจะล้ำเส้นได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...