ความรักสีคราม นิยาย บท 1301

ฟาเบียนผู้ปลาบปลื้มใจถึงกับตกตะลึงที่ครั้งนี้เฮเลนและเจสันทำเรื่องเหนือความคาดหมายของเขา

เขาพาทั้งคู่ไปที่ห้องทำงานแล้วพูดว่า “ฉันมีสัญญาสองสามฉบับที่ต้องเซ็น พอเสร็จแล้วเราไปกินข้าวกันนะ”

ทั้งคู่มีความสุขมาก สีหน้าของเจสันดูสุขล้นอย่างเห็นได้ชัด เขาถามขึ้น “เห็นไหม? ฟาเบียน ผมบอกคุณแล้วว่าจะไม่มีวันทำให้คุณผิดหวัง! ผมพิสูจน์ได้หรือยังว่าผมน่ะมีค่าพอ?”

เฮเลนจ้องมองเจสันอย่างดูถูกพลางพูดถากถาง “อย่าพูดเหมือนตัวเองเป็นคนวางแผนสิ! ฉันว่าอย่างคุณต้องใช้เวลาอย่างน้อยสิบปีถึงจะคิดแผนที่ได้ผลดีขนาดนี้ได้”

เจสันหงุดหงิดใจกับคำพูดของเฮเลนเขาจึงโต้กลับ “เฮเลน ช่วยระวังคำพูดกับมารยาทของคุณหน่อยได้ไหม? หยุดหลงตัวเองได้แล้ว คุณก็เพิ่งคิดแผนได้ก่อนผมแค่ไม่กี่นาทีเอง! กล้าดียังไงมาเอาหน้า? ถ้าไม่ใช่เพราะผมใช้เส้นสายของโกลด์สไตน์กรุ๊ปโทรไปล่ะก็ คุณคิดว่าพวกนั้นจะให้ความสำคัญกับคุณไหม? ถ้าใครสักคนควรจะได้รับความดีความชอบไปแบบเต็มๆ คนคนนั้นก็ต้องเป็นผม!”

เธอยังไม่ยอมอ่อนข้อให้และด่ากลับ “เอาจริงดิ? คุณไม่อายที่พยายามจะเอาหน้าทั้งๆ ที่ทั้งหมดที่คุณทำก็แค่กดโทรออกงั้นหรอ? คิดว่าพวกนั้นจะสนใจคุณไหมถ้าไม่มีข้อมูลที่ฉันรวบรวมมาให้?”

เมื่อทั้งคู่เริ่มโต้เถียงกันอีกครั้ง ฟาเบียนก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มจริงใจ “ทั้งสองคนทำได้ดีมาก โอเคไหม? ฉันดีใจที่ทั้งคู่ทำให้งานนี้สำเร็จได้ ไม่งั้นฉันคงรับมือกับพวกนั้นได้ยาก เดี๋ยวพอฉันทำงานเสร็จ เราไปรับฮันน่ามาทานข้าวด้วยกันนะ”

พูดจบ เขาก็สั่งให้เลขาพาทั้งคู่ไปที่ห้องรับรอง ส่วนตัวเขาเองก็กลับไปที่ห้องทำงาน

ขณะเดียวกัน อีเว็ตต์ผู้ไม่รู้ในสิ่งที่กำลังจะมาถึงเริ่มเยาะเย้ยฮันน่าอยู่ในใจ เห็นไหม? ฉันบอกแล้วว่าเธอไม่มีทางจัดการฉันได้! ฉันเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุแล้วยังไง? ฉันก็ยังไม่เห็นจะเป็นไรนี่! อันที่จริง พรุ่งนี้ฉันก็จะเป็นอิสระอีกครั้ง! เธอหยุดฉันไม่ได้หรอก! ฮ่าๆๆๆ!

ครั้งนี้ถือว่าเธอโชคดี แต่คิดหรอว่าจะหนีไปได้เป็นครั้งที่สอง? สมมติว่าเธอหนีรอดไปได้อีก เธอคิดว่าต้องพยายามอีกสักกี่ครั้งถึงจะฆ่าเธอได้ล่ะ? เธอหนีฉันไปตลอดชีวิตไม่ได้หรอกจริงไหม?