ความรักสีคราม นิยาย บท 1303

แจซั่นเอนหลังพิงเก้าอี้พลางส่งสัญญาณให้ลูกน้องออกไปเพราะเขาเองก็ไม่ได้คาดหวังมากนัก

ลีน่าไม่ได้น่ากลัวอะไรมากตราบใดที่ฟาเบียนยังสนับสนุนเขาอยู่

อีกด้านหนึ่ง ฮันน่ากำลังพักผ่อนอยู่ในห้องทำงานหลังจากประชุมอย่างดุเดือดกับทีมที่เพิ่งจัดตั้งขึ้น

อันที่จริง สิ่งที่เธอสอนพวกเขาเป็นเรื่องทั่วๆ ไปสำหรับนักข่าว ทว่า เนื่องจากเป็นคำสั่งของบรรณาธิการอาวุโสจึงไม่มีทางเลือกนอกจากแนะนำวิธีในการทำสิ่งต่างๆ ให้ถูกต้อง

ฮันน่าเทน้ำดื่มพลางพึมพำกับตัวเอง “ฉันต้องให้คุณดิฌงส่งคนอื่นมาสัมภาษณ์ซาเวียร์ ไม่งั้นคงจะอึดอัดมาก”

ทันใดนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพราะสังเกตเห็นว่ามีสายเรียกเข้า

ฟาเบียน? เขาควรจะทำงานอยู่ไม่ใช่หรอ? โทรหาฉันทำไม ในเมื่อเขามีหลายอย่างที่ต้องจัดการ?

ฮันน่าถามติดตลกทันทีที่กดรับสาย “ฮัลโหล? คุณยุ่งขนาดนี้โทรมาทำไมคะ? กลัวว่าฉันจะแอบไปกิ๊กกับผู้ชายคนอื่นหรอ?”

ฟังจบเขาก็หัวเราะเบาๆ แล้วถามกลับ “รู้ได้ยังไง? ผมจะปล่อยให้เมียดีๆ แบบนี้หนีไปกับชายอื่นได้ไง?”

“หยุดสอพลอแล้วบอกมาได้แล้วว่าโทรมาหาฉันทำไม?”

ฮันน่าพูดต่อหลังจากก้มดูนาฬิกา “อีกประมาณห้านาที ฉันถึงจะออกจากที่ทำงานได้”

ฟาเบียนยิ้มพลางถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ผมจอดรถไว้แถวๆ ที่ทำงานคุณ เจสันกับเฮเลนก็อยู่ด้วย คุณสนใจไปทานมื้อเย็นกับเราไหม?

“หืม…”

เธอเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบกลับ “ตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ดี งั้นจะยอมตามใจคุณไปทานมื้อค่ำด้วยสักครั้งก็แล้วกัน! รอเดี๋ยวนะ! อีกไม่กี่นาทีเจอกัน!”

ฮันน่าจัดแจงเสื้อที่ยับยู่ยี่หลังจากลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินฮัมเพลงอย่างตื่นเต้นลงบันไดไป