ความรักสีคราม นิยาย บท 131

ในขณะที่เธอร้องไห้น้ำตาไหลพรากประกอบกับความคิดฟุ้งซ่านต่างๆ นาๆ ผุดขึ้นในใจเธอ ทันใดนั้น เธอได้ยินเสียงตะโกน “วิเวียน”

วิเวียนอยู่ในอาการขวัญหนีดีฝ่อ เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอเห็นร่างคนๆ หนึ่งวิ่งอยู่ด้านนอกเปลวเพลิง

“ฟาเบียน” เธอพยายามตะโกนแต่เสียงในลำคอแหบแห้ง “ฉัน-ฉันอยู่ตรงนี้ ต-ตรงนี้”

ถึงเสียงวิเวียนจะแหบแห้ง แต่ฟาเบียนก็ยังได้ยินเสียงเธอและรีบวิ่งถลันเข้าไปทันที

แต่เปลวเพลิงที่ไหม้อยู่ที่ประตูนั้นรุนแรงมากจนเขาไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้ เขาพยายามใช้ถังดับเพลิงแต่น้ำยาในถังหมด

วิเวียนรู้สึกสิ้นหวัง

ฉันถูกชะตากำหนดให้ต้องตายอยู่ที่นี่ ตอนนี้นะเหรอ

ทันใดนั้น เธอตกใจมากเมื่อเห็นฟาเบียนโยนถังดับเพลิงในมือทิ้งและรีบวิ่งฝ่าเปลวเพลิงเข้ามา

วิเวียนใจหายวาบในขณะที่เธอกรีดร้อง “อย่านะ ฟาเบียน”

เธอแทบไม่เชื่อตาตัวเอง

เปลวเพลิงลุกโชนที่ทางเข้าประตู แต่ฟาเบียนกลับวิ่งฝ่าเข้ามาข้างในราวกับคนเสียสติไปแล้ว

เขาอยากถูกไฟคลอกตายหรือไง

หรือ... เขาสนใจแต่จะช่วยชีวิตฉันให้ได้เท่านั้น

เมื่อคิดได้แบบนี้ เธอกัดริมฝีปากอย่างแรงและน้ำตาที่ไหลอาบแก้มถูกความร้อนจากเปลวเพลิงเผาจนแห้งเหือดไป

คนโง่...คุณมันโง่จริงๆ...

ฉันไม่ใช่แฟนของคุณอีกแล้ว ทำไมคุณถึงต้องเสี่ยงตายมากขนาดนี้เพื่อช่วยฉัน มันไม่คุ้มกันเลย

ชั่วพริบตา ฟาเบียนที่วิ่งพรวดฝ่าเปลวเพลิงก็เข้ามาถึงตัววิเวียนได้ในที่สุด

เธอมองเห็นเสื้อเชิ้ตของเขาบางส่วนถูกไฟเผาจนเห็นผิวหนังที่ไหม้เกรียม