ความรักสีคราม นิยาย บท 1312

ฟาเบียนพูดไม่ออกเมื่อได้ยิน ฮะ? นี่มันอะไร? เราดูละครน้ำเน่าอยู่เหรอ? ลงน้ำลุยไฟ? คุณคิดว่าผมจะขอให้คุณเดินบนเหล็กแดงๆ เรอะ? ผมคงเสียสติไปแล้วแหละ!

“คุณเดนน์ อย่าเพิ่งวางใจเร็วนัก รอจบเรื่องก่อนแล้วค่อยคุยกัน” ฟาเบียนพึมพำ ยังคงครุ่นคิดว่ามีข้อบกพร่องอื่นใดในแผนการของเขาหรือเปล่า

“ผมมั่นใจในตัวคุณเต็มที่เลยคุณนอร์ตัน พวกนั้นไม่พ้นมือคุณแน่!” แจซั่นประกาศและยิ้มแป้น

แต่ฟาเบียนยังไม่ชื่นมื่น “ผมก็หวังอย่างนั้น” เขาตอบเรียบๆ

ฮันน่าหลับแล้วตอนที่ฟาเบียนกลับถึงบ้าน เขาเห็นแล้วส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะหึๆ เธอคงเหนื่อยจากการทำงานวันนี้

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ฟาเบียนงัวเงียตื่น ยังไม่ทันลืมตาก็เอื้อมมือไปคว้าคนข้างกายมากอดตามความเคยชิน แต่สัมผัสได้แค่ผ้าปูที่นอนเย็นเยือก

“เอ๊ะ?”

เขาสะดุ้งตื่นทันที เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่ด้วยก็นึกสงสัย ฮันน่าไปไหน? ปกติเธอขี้เซานี่นา ทำไมวันนี้ถึงตื่นแต่เช้า?

ขณะที่กำลังครุ่นคิด ประตูห้องก็เปิดออกและฮันน่าเดินเข้ามา “ฉันเตรียมอาหารเช้าให้แล้วนะ อยู่ในไมโครเวฟ คุณจะกินก็อุ่นด้วยล่ะ วันนี้ฉันมีประชุม เลยจะไปทำงานเช้ากว่าปกติ”

พูดจบก็หมุนตัวกลับ แต่ฟาเบียนเรียกเธอไว้ “รอเดี๋ยว!”

“มีอะไรคะ?” ฮันน่าหันกลับมาอย่างแปลกใจนิดหน่อย

ตอนนั้นฟาเบียนกระโดดลงจากเตียงแล้วและกำลังก้าวยาวๆ มาหาเธอ เขาสวมแค่กางเกงชั้นใน เนื้อตัวไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น

ฮันน่าหายใจไม่เป็นจังหวะเมื่อชายหนุ่มเข้ามาใกล้และเห็นเรือนร่างเย้ายวนของเขาได้ชัดเจนขึ้น

เขาคงไม่คิดจะมีอะไรกับเราแบบด่วนๆ หรอกนะ ใช่ไหม? ทำไมตื่นปุ๊บก็กระหายทันที? ชาติก่อนเป็นพระหรือไง? ให้ตายสิ!

ฮันน่าคิดไปเองโดยอัตโนมัติขณะนึกต่อว่าฟาเบียนว่ามีแรงผลักดันทางเพศสูงเหลือเกิน