ความรักสีคราม นิยาย บท 1313

“อีกเดี๋ยวก็รู้” ผู้หญิงคนนั้นพึมพำโดยไม่ตอบคำถามของอีเวตต์ เธอออกคำสั่งกับคนขับรถด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ไปได้”

เมื่อคนขับได้ยินก็สตาร์ทเครื่องทันทีและพุ่งฉิวออกไปด้วยความเร็วสูงจนน่าตกใจ

“ตามรถคันนั้นไป อย่าให้คลาดสายตา!”

แจซั่นที่เฝ้าระวังอยู่บนยอดตึกแถวนั้นถือกล้องส่องทางไกลไว้ในมือข้างหนึ่งขณะตะโกนสุดเสียงใส่วิทยุสื่อสารที่อยู่ในมืออีกข้าง

เรื่องนี้เกี่ยวข้องโดยตรงกับหน้าที่การงานของเขา และเขาก็กำลังรั้งตำแหน่งไว้อย่างหมิ่นเหม่เต็มที

“รับทราบ!”

รถสีดำที่อยู่หลังปอร์เช่สีแดงสตาร์ทเครื่องและพุ่งออกไปทันทีหลังจากได้รับคำสั่ง ตามปอร์เช่สีแดงไปติดๆ

แต่รถธรรมดาไม่อาจทาบรัศมีกับปอร์เช่ได้ ไม่ช้าปอร์เช่สีแดงก็ทิ้งห่างรถสีดำออกไปแบบไม่เห็นฝุ่น

“รถเอคลาดกับเป้าหมาย! รถเอคลาดกับเป้าหมาย! เป้าหมายกำลังมุ่งหน้าไปหารถซี! รถซี! จัดการ! ไล่ตามเป้าหมาย รถซี!” ชายที่นั่งอยู่บนเบาะผู้โดยสารในรถสีดำตะโกนใส่วิทยุสื่อสาร

“รถซีเห็นเป้าหมายและกำลังไล่ตาม ย้ำ รถซีเห็นเป้าหมายและกำลังไล่ตาม”

รถสปอร์ตสีเงินพุ่งออกมาจากหัวมุมถนนและไล่กระชั้นตามปอร์เช่สีแดง

แจซั่นถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยความโล่งอก ในใจนึกชมฟาเบียน เฮ้อ! โชคดีที่ฟาเบียนจัดสรรกำลังคนไว้อย่างละเอียดลออ ไม่งั้นแม่นั่นหนีไปได้แน่

จากนั้นก็เกิดเหตุการณ์วนซ้ำแบบเดิม ปอร์เช่สีแดงที่อีเวตต์นั่งอยู่พุ่งฉิวต่อไป ขณะที่รถคันแล้วคันเล่าไล่ตามและคลาดกันก่อนที่รถอีกคันจะเข้ามารับช่วงต่อ การไล่ล่าระหว่างอีเวตต์กับฟาเบียนถือว่าดุเดือดทีเดียว

“รถจีคลาดกับเป้าหมาย! รถจีคลาดกับเป้าหมาย! เป้าหมายกำลังมุ่งหน้าไปหารถเอช! รถเอช! จัดการ! รถเอช! จัดการ!”

“ไม่สำเร็จ! รถเอชไม่พบเป้าหมาย! ไม่สำเร็จ! รถเอชไม่พบเป้าหมาย!”