ความรักสีคราม นิยาย บท 1314

แต่เท่านั้นยังไม่จบ คนปลายสายพูดขึ้นอีกครั้ง “แต่ก็แปลกครับ เธอซื้อตั๋วเครื่องบินไปประเทศเออีกใบจากอีกสนามบิน คือสนามบินเดนวิลล์ เครื่องออกเก้าโมงสี่สิบนาทีเหมือนกัน”

“อะไรนะ?”

ฟาเบียนไม่มีเวลาจะเสีย เขารีบวางสายและโทรหาแจซั่น

“ว่าไง เราคลาดกับอีเวตต์ แทนเนอร์หรือเปล่า?” ฟาเบียนเข้าเรื่องทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย

แจซั่นรีบตอบเมื่อรู้ว่าเป็นฟาเบียน “ไม่คลาดครับ ต้องขอบคุณแผนการที่ละเอียดลออและหัวสมองปราดเปรื่องของคุณ ไม่งั้น ผมก็นึกภาพไม่ออกเลยว่า…”

ในที่สุดหัวใจของเขาที่เคยขึ้นมาจุกที่คอหอยก็กลับไปอยู่ในอกดังเดิม แจซั่นจึงคุยกับฟาเบียนได้แบบสบายใจ

“มีการคลาดกับเธอบ้างหรือเปล่าระหว่างที่ไล่ตาม? ได้คลาดสายตาจากเธอบ้างไหม?” ฟาเบียนถามอย่างร้อนใจ ไม่อยู่ในอารมณ์จะคุย

“ครับ เราคลาดกับเธอในช่วงสั้นๆ ตอนอยู่ใกล้สนามกีฬาใจกลางเมือง แต่ไม่นานก็ไล่ตามเธอได้อีก แถมตอนนี้เธอยังไปช้ามากเลย ผมว่าเธอคงถอดใจแล้ว ทั้งหมดนี้ก็เพราะคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ…”

แจซั่นยังพูดไม่จบ ฟาเบียนก็วางสาย

แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงรินชาให้ตัวเองถ้วยหนึ่งและเอนหลังพิงเตียงผ้าใบอย่างสบายอารมณ์ ขณะฮัมเพลงเบาๆ ก็บ่นอุบไปด้วย “โธ่เอ๊ย! หมอนั่นก็แค่ฉลาดกว่าเราหน่อยเดียว มันใช่เรื่องที่ต้องทำตัวหยาบคายเหรอ?”

“ไอ้คนงี่เง่า! ยังไม่รู้ตัวอีกว่าอีเวตต์ แทนเนอร์หลุดมือไปแล้ว!”

ฟาเบียนตรวจดูแผนที่ของเมือง สนามกีฬากินพื้นที่บริเวณใจกลางเมืองทั้งหมดของเบย์คีพ การจราจรจึงพลุกพล่านมาก อีเวตต์ แทนเนอร์คงสับเปลี่ยนรถแถวนั้นเพราะเป็นจุดที่เหมาะสมที่สุด