ฮันน่ามอบหมายงานให้ทีมทำต่อ ก่อนจะจากไปด้วยความรีบเร่ง เพราะเธอสัญญากับน้องสาวไว้ว่าจะพาวินสันไปที่บ้านของแม่ เธอจึงได้โทรหาเฮเลนทันทีที่ออกมา “อยู่ไหนแล้วเฮเลน? โทษทีที่ช้านะ พวกเราต้องทำงานล่วงเวลากันจนฉันเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว”
“งั้นเหรอ? ไม่ใช่ว่าพี่กำลังสนุกอยู่กับฟาเบียนหรอกเหรอ?”
ฉันไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้นสักหน่อย ให้ตายเถอะ
“ฉันอยู่ในวิลล่าที่ฟาเบียนจัดให้ วินสันก็อยู่ที่นี่ด้วย เรารอพี่มาชั่วโมงกว่าแล้วนะ ฉันกำลังจะโทรไปหาพี่อยู่แล้วเนี่ยแต่ก็กังวลว่าพี่จะทำอย่างว่ากับฟาเบียนอยู่ งั้นรีบมาให้เร็วที่สุดเลยเราเบื่อจะแย่อยู่แล้ว” เฮเลนบ่นพึมพำ
...
ให้ตายสิเฮเลน อยู่ดีๆ เธอจะพูดแบบนั้นออกมาได้ยังไง ฉันแค่ทำงานล่วงเวลาเองนะ เธอขำกับคำพูดของน้องสาว แล้วจึงวางสายไปและเตรียมออกเดินทางไปยังบ้านของเฮเลน
“อืม พวกนั้นจ้องฉันมาสักพักแล้ว มีอะไรติดหน้าฉันหรือเปล่านะ?” เธอพึมพำพร้อมกับจับใบหน้าของตนเองไปด้วย
“ก็ไม่มีอะไรติดนี่” เธอยักไหล่และออกเดินทางไปยังบ้านของเฮเลน
อีเวตต์บอกเล่าเรื่องที่เธอปั้นขึ้นกับลูกพี่ลูกน้องของเธอ รวมทั้งเรื่องที่ถูกขังด้วย เธอรู้ว่าจะปิดบังเรื่องนี้ไปตลอดไม่ได้ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะรู้เรื่องแล้วก็ได้
“พี่เข้าใจแล้ว” เขาพยักหน้าอย่างเศร้าสร้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม