ความรักสีคราม นิยาย บท 1326

“ฮันน่า!” วินสันวิ่งไปหาเธอและยิ้มกว้าง หลังจากเห็นเธอมาถึง

“นายเยี่ยมที่สุดเลย วินสัน ไม่เหมือนใครบางคน” เธอเหลือบไปมองเฮเลนราวกับจะบอกว่าให้ดูตัวอย่างจากน้องชายของพวกเธอเอาไว้

พวกเขาพูดคุยกันเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านของแม่ การมาเยี่ยมครั้งก่อนล้มเหลวไม่เป็นท่า เพราะพวกเขาไม่ได้เตรียมตัวมา แต่เธอจะไม่ทำผิดแบบเดิมเป็นครั้งที่สอง ฮันน่าให้บางคนมาทำความสะอาดบ้านของแม่ไว้ก่อนแล้ว

“โอเค ผมเข้าใจแล้ว” ฟาเบียนวางสายและยิ้มแย้มซึ่งไม่ใช่อาการที่เขาแสดงออกบ่อยนัก เขาหยิบชุดสูทขึ้นมาจากเก้าอี้และพาดมันไว้บนแขนของตนก่อนจะออกไป

“ใช่ ถูกต้อง แล้วนายรู้เรื่องนั้นได้ยังไง?” เฮเลนเบิกตากว้างเห็นได้ชัดว่าเธอตกใจที่คนที่โทรมารู้บางอย่างที่พวกเขาไม่ควรรู้

“ทำไมล่ะ? ฉันไม่เจออะไรเลย มันต้องใช้ความพยายามมากนะ”

...

เฮเลนไม่สนใจคำตอบนั้นแต่อย่างใด “เลิกคุยโวสักที” เธอกลอกตาไปมา

ฮันน่าสงสัยว่าใครกันที่โทรมา แต่ดูจากท่าทีของเฮเลนเดาว่าคนที่โทรมาคงเป็นเจสัน

“ก็ได้ ก็ได้ รอฉันที่ทางเข้าเมืองแล้วกัน ฟาเบียนกับฉันจะไปที่นั่นทันที” และเจสันก็วางสายไป

เฮเลนกลืนน้ำลาย “เดี๋ยวนะ? ล้อกันเล่นหรือเปล่าเนี่ย?” เธอถามเจสัน แต่เขาได้วางสายไปก่อนแล้ว “นายวางสายใส่ฉันเหรอ? โอ้ นายโดนแน่” เธอกำโทรศัพท์แน่น

ฮันน่ายิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับน้องสาว “เกิดอะไรขึ้น? เจสันว่าไง?”