วิลเลี่ยมเป็นคนที่ไม่จริงจังกับงานของเขาและชอบประจบประแจงฟาเบียน แต่กระนั้นเขาก็ยังมีความสามารถเพียงพอที่จะทำหน้าที่ของรองประธาน อย่างไรก็ตาม เขามีจุดอ่อนอยู่อย่างหนึ่งซึ่งก็คือผู้หญิง
เมื่อขลุกอยู่กับความคิดนี้ ฟาเบียนจึงสงสัยว่าผู้หญิงแบบไหนที่ทำให้วิลเลี่ยมหงุดหงิดในครั้งนี้จนส่งผลให้แดเนียลเปิดโปงพฤติกรรมที่มิชอบของเขา บางทีวิลเลี่ยมอาจเป็นฝ่ายรุกเข้าหาภรรยาของเขา...
ฟาเบียนอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว นั่นไม่ใช่เรื่องที่รับได้ หลังจากนั้นเขาก็ถามว่า “บอกผมสิว่าวิลเลี่ยมทำอะไร?”
ถ้าเขาทำแบบนั้นจริงๆ ฉันจะเข้าไปแทรกแซงและจัดการปัญหานี้
“คุณนอร์ตัน เมื่อคืนนี้คุณกรีสมอบหมายงานให้ผมซึ่งผมทำงานจนเที่ยงคืนถึงจะเสร็จสิ้น แต่ผมไม่ได้ส่งมอบงานให้เขาจนกระทั่งวันรุ่งขึ้น ยังไงก็ตาม ตอนที่ผมเข้าไปในห้องทำงานของเขาก็ไม่มีใครอยู่ในนั้น ในเมื่อมันเป็นเอกสารเร่งด่วน ผมจึงตัดสินใจรอเขาเผื่อว่าเขาต้องการให้ผมทำการแก้ไข ดังนั้นในขณะที่รอเขา ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ตอนแรกผมไม่ได้รับสาย...”
ระหว่างที่แดเนียลเล่าเหตุการณ์จากความทรงจำ ฟาเบียนก็เริ่มหมดความอดทน เรื่องนี้จะดำเนินไปถึงไหน? ทำไมคุณถึงพูดเรื่อยเปื่อยแทนที่จะพูดให้เข้าประเด็นล่ะ? ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อบ่นว่าคุณรอเขาอย่างไร้ความอดทนอยู่ในห้องทำงานของเขา ผมสัญญาว่าผมจะไล่คุณออก
“เข้าประเด็นเถอะ” ฟาเบียนตะคอก
บริษัทจ้างคนแบบนั้นได้อย่างไร? พวกเขาไม่รู้หรือไงว่าคนที่ทำรายงานต้องกระชับและชัดเจน?
“ครับ! คุณนอร์ตัน ผมจะพูดเดี๋ยวนี้” แดเนียลรีบตอบโดยรู้สึกถึงความกดดัน
“ตอนผมรับสาย ผมได้ยินคนที่อยู่ในสายพูดว่า ‘คุณกรีส รายงานคืบหน้าไปถึงไหนแล้ว? เจ้านายกำลังใจร้อน ถ้าฟาเบียนไม่ถูกฆ่า เราจะเป็นฝ่ายที่ต้องตาย...’ ผมรู้อย่างแน่ชัดว่าพวกเขาพูดถึงคุณ ดังนั้นผมเลยวางสายและวิ่งออกมาจากห้องทำงาน ผมรีบมาที่นี่ทันทีและยังไม่ได้กลับไปเลยครับ”
แดเนียลมองฟาเบียนเมื่อเขาพูดจบโดยหวังว่าฟาเบียนจะเชื่อคำพูดของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม