ผู้ช่วยของลีน่าหัวเราะอย่างสำราญไปกับเธอราวกับว่าทุกสิ่งดำเนินไปตามทางอย่างแน่นอนแล้ว
ในระหว่างนั้น ฮันน่าและนาตาชาได้กลับไปที่วิลล่าของฮันน่า ถึงแม้ว่าจะมีความขัดแย้งระหว่างฟาเบียนกับซาเวียร์ แต่ฮันน่าก็รู้สึกว่ามันไม่ได้ร้ายแรงมากนัก ถึงอย่างไรพวกเขาทั้งคู่ก็อยู่ในหมู่ทายาทของห้าตระกูลที่มีชื่อเสียง
ในส่วนของฟาเบียน เขาไม่รีบร้อนที่จะพบกับซาเวียร์ เมื่อเขากลับไปที่สำนักงาน เขาก็รู้สึกว่าเขาได้ละเลยหน้าที่ในฐานะเจ้านาย
ทุกการตัดสินใจของบริษัทไม่ว่าจะสำคัญหรือไม่ล้วนต้องผ่านเขา ดังนั้นเขาทำให้การตัดสินใจหลายอย่างต้องล่าช้า อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับผลกำไรมากนักเพราะในตอนนี้ไม่มีใครในประเทศที่ทัดเทียมกับฟีนิกซ์กรุ๊ป แต่กระนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่สนใจเรื่องของผลกำไรเลย
ในยามที่ฟาเบียนกำลังพิจารณาอยู่ว่าจะร่วมงานกับบริษัทไหนเพื่อให้ได้ผลกำไรที่มากขึ้น สายที่โทรเข้ามาก็ได้ขัดจังหวะเขา เมื่อเขารับสาย เขาก็ได้ยินเสียงของพนักงานต้อนรับอยู่ในสาย
“คุณนอร์ตันคะ มีผู้ชายคนหนึ่งที่ชั้นล่างอ้างว่ามีข้อมูลสำคัญที่จะบอกคุณค่ะ คุณคิดว่าเราควรให้เขาออกไปหรือว่า...”
“หือ?”
ฟาเบียนประหลาดใจ มีเรื่องมาบอกฉันเหรอ? ถ้าเป็นผู้ช่วยของเขา พวกเขาก็จะติดต่อตรงหากันและคงไม่ถูกแผนกต้อนรับห้ามไว้ ยิ่งไปกว่านั้น ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรที่น่าสงสัยในช่วงนี้
“เขารูปร่างหน้าตาเป็นยังไง?” ฟาเบียนถาม
“อืม...เขาอายุประมาณยี่สิบห้า สวมชุดกีฬา – เขาสวมหมวกเบสบอลและแว่นกันแดดด้วยค่ะ ดูเหมือนว่าเขาจะมองไปรอบๆ อย่างประหม่าราวกับเขากลัวว่าจะถูกใครเห็นเข้า”
พนักงานต้อนรับพินิจพิเคราะห์ชายคนนั้นและรายงานสิ่งที่เธอเห็นตามที่ฟาเบียนสั่ง
“เอาล่ะ ให้เขาขึ้นมา” ฟาเบียนตอบก่อนวางสายไป
“จอห์น พาชายคนนี้ไปที่ห้องทำงานของคุณนอร์ตัน”
ในขณะที่พนักงานต้อนรับออกคำสั่งกับคนนำทาง เธอก็อดรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวตนของชายคนนั้นไม่ได้ ถึงอย่างไรการที่ท่านประธานยอมให้เข้าพบก็ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ทว่าคนคนนี้ก็ได้เข้าพบจนได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม