ความรักสีคราม นิยาย บท 1359

ก่อนที่พวกยามจะได้ตอบสนอง โคลตันก็ก้าวเข้ามาและเหวี่ยงหมัดใส่ยามคนหนึ่งที่ตะโกนขอความช่วยเหลือ นาทีต่อมายามคนนั้นก็ตัวลอยและล้มหงายหลังลงไป

โครม!

ยามคนนั้นฉุนเฉียวหลังจากล้มลงบนพื้นอย่างแรง กล้าดียังไงถึงซ้อมฉันในถิ่นของฉัน? เดี๋ยวก่อน...ทำไมมันถึงรู้สึก...อุ่นๆ ล่ะ?

เขารู้สึกตกใจในยามที่เขาสัมผัสใบหน้าของตัวเอง จมูกของเขากำลังเลือดไหลเพราะหมัดเดียวของโคลตัน!

“บ้าชะมัด! ไอ้สารเลว! ฉันจะแสดงให้แกเห็นว่าใครใหญ่!”

แม้ว่าจมูกของเขากำลังเลือดไหล แต่เขาก็ลุกขึ้นและพุ่งเข้าใส่โคลตัน

ในขณะเดียวกัน ยามคนอื่นๆ ก็รีบสลัดความสับสนออกไปเช่นกันและตรงไปหาฟาเบียนกับโคลตัน

โคลตันถอยหลังไปทันทีเพื่อป้องปัดพวกยามออกไปจากฟาเบียนเพราะภารกิจที่สำคัญที่สุดของเขาในตอนนี้คือการปกป้องฟาเบียน

“ทุกคน หยุดก่อน!” ทันใดนั้นก็มีใครบางคนแผดเสียงที่แสบแก้วหูออกมา

“ทำไมเราต้องหยุดล่ะ? พวกก่อกวนพวกนี้ทำให้เพื่อนร่วมงานของเราสองคนบาดเจ็บ คุณเป็นใครถึงจะมาหยุดเรา?” ยามที่จมูกเลือดไหลยอกย้อนอย่างไม่พอใจ

“พวกเรา ซ้อมพวกมันกู้คืนศุกดิ์ศรีให้บริษัทของเรากันเถอะ!” เขาตะโกนอีกครั้ง

ในขณะที่พูด เขาก็เป็นจ่าฝูงนำเพื่อนพุ่งเข้าใส่ฟาเบียนกับลูกน้องและเหวี่ยงหมัดใส่โคลตัน

โครม!

เป็นอีกครั้งที่เขาถูกอัดจนตัวลอยเพราะการเตะของโคลตัน จากนั้นโคลตันก็ยกขาลงพลางอมยิ้มและส่ายหัว “คนหนุ่มสมัยนี้ช่างน่าขัน”

“ฮ่าฮ่า! คุณพูดถูก” ฟาเบียนระเบิดเสียงหัวเราะและพูดย้ำ