ความรักสีคราม นิยาย บท 137

วิเวียนตัวแข็ง

ตั้งแต่ที่เธอรู้จักฟินนิคมาหลายปี เธอไม่เคยได้ยินชายคนนี้สบถหรือพูดจาด้วยท่าทีโหวกเหวกโวยวายเช่นนี้มาก่อน

เธอขมวดคิ้วและถามว่า “ฟินนิค มีอะไรคะ”

แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ ฟินนิคก็ตะโกนขัดจังหวะเธอขึ้นมาอีกครั้ง “คุณกลับไปที่ห้องเพื่อไปเอาสร้อยคอเนี่ยนะ คุณรู้หรือเปล่าว่าคุณโชคดีแค่ไหน คุณอาจจะตายอยู่ในนั้นก็ได้”

ในตอนนี้ฟินนิคฉุนเฉียวมาก

เธอมันช่างปัญญาอ่อน ชีวิตของเธอสำคัญน้อยกว่าสร้อยคอบ้าบอนี่หรือไง

ฉันยอมรับว่าสร้อยคอเส้นนี้สำคัญสำหรับฉันจริงๆ เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่เธอทิ้งให้ฉัน...

แต่สร้อยคอเพียงเส้นเดียวจะเอามาเทียบกับวิเวียนได้ยังไง

จากนาทีที่เขารู้ว่าไฟไหม้ สิ่งเดียวที่เขากังวลคือวิเวียน เขาไม่ได้นึกถึงสร้อยเส้นนั้นเลยแม้แต่น้อย

การที่วิเวียนยอมรับว่าเธอเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงเพราะสร้อยคอเส้นนั้น...

เป็นธรรมดาที่ฟินนิคจะโกรธมาก

น้ำเสียงของฟินนิคแข็งกระด้างและมีท่าทางที่ไม่เหมือนบุคลิกปกติของเขาซึ่งดูเป็นคนมีความรู้และสติปัญญา

แต่เป็นเพราะดวงตาพร่ามัวของเธอ ทำให้วิเวียนมองไม่เห็นความกังวลและความกลัวของฟินนิค ทั้งหมดที่เธอเห็นคือความโกรธและความไม่เห็นด้วยของเขา

เธอไม่เคยคาดคิดว่าสิ่งที่เธอจะได้หลังจากเสี่ยงชีวิตไปเอาสร้อยคอเส้นนี้คือการถูกต่อว่า

ความกลัวที่เธอระงับไว้ตั้งแต่เกิดเพลิงไหม้และความขุ่นเคืองที่เธอรู้สึกได้ทำให้เธอน้ำตาซึม

นั่นยิ่งทำให้ดวงตาของเธอเจ็บมากขึ้นไปอีก ดังนั้นเธอจึงก้มหน้าลงเพื่อขยี้ตา

ต่างจากฟินนิคที่โกรธมากจนหน้ามืดตามัวอย่างเหลือเชื่อ ดังนั้นเขาจึงไม่สังเกตเห็นท่าทีของ

วิเวียนด้วยซ้ำ เขาแค่กำสร้อยคอแน่นจนมันเจาะทะลุเข้าไปในฝ่ามือขณะที่เขามองดูด้วยความหงุดหงิด