ความรักสีคราม นิยาย บท 1386

ได้ยินสิ่งที่หญิงสาวร้องขอ หัวหน้าอันธพาลจึงยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย “คนที่คุณบอกมา ผมจัดหามาให้ถูกใจคุณได้แน่ ไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรสำหรับคนอย่างผม แต่ประเด็นคือคุณจะใช้พวกเขาให้ไปทำอะไรต่างหาก อย่างที่คุณพอจะทราบ คนสมัยนี้ไม่กล้าเสี่ยงทำเรื่องที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ไม่มีที่มาที่ไปกันแล้วหรอกครับ ถ้าเป็นเรื่องถูกกฎหมายผมรับรองว่าผมหาคนให้คุณได้ไม่ยาก จ่ายให้ไม่กี่หมื่นพวกนั้นก็ทำแล้ว แต่ถ้าคุณจะใช้พวกเขาไปทำเรื่องผิดกฏหมายล่ะก็ผมคิดว่าคงไม่มีใครกล้าเอาชีวิตตัวเองเข้าไปพัวพันเรื่องแบบนั้นหรอกนะครับ”

ลีน่าไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ทันทีว่าปลายสายต้องการอะไรกันแน่จึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้านายหาสามคนที่ฉันบอกไปได้ ฉันจะจ่ายให้นายสามล้าน”

หัวหน้าอันธพาลถึงกับตกใจไปครู่หนึ่งกับจำนวนที่หญิงสาวเสนอก่อนที่จะรวมรวมสติ นี่มันลูกค้ามหาเศรษฐีใจสปอร์ตชัดๆ! หึ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้โอกาสทำกำไรงามๆ แบบนี้หลุดมือเป็นอันขาด “ถ้างั้นเรื่องนั้นก็ไม่มีปัญหาครับ แล้วคุณต้องการใช้พวกเขาเมื่อไหร่?”

“เร็วที่สุด หวังว่านายจะหาให้ได้ภายในสี่โมงเย็นวันนี้นะ” ลีน่าตอบกลับไปรีบๆ ขณะที่มองหน้าปัดนาฬิกาบนข้อมือซึ่งเข็มยาวกำลังจะหมุนครบรอบหนึ่งนาที

“ได้ครับ เตรียมรอฟังข่าวดีได้เลย” ชายอันธพาลพูดด้วยท่าทีมั่นใจ

อีกด้านหนึ่ง ทั้งฮันน่าและนาตาชาก็มาถึงห้องพักในโรงแรมที่ฟาเบียนจัดเตรียมไว้ให้ “มีแค่กระเป๋าเดินทางใบเดียวเองเหรอคะ?” ฮันน่าถามอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ฮันน่าแปลกใจเป็นอย่างมากที่นาตาชามีของเพียงไม่กี่ชิ้นเท่านั้นในห้องพักโรงแรม ถ้าจะพูดให้ถูกเธอมีเพียงแค่กระเป๋าใบเดียวเท่านั้น อีกอย่างกระเป๋าเธอยังไม่ได้เปิดเอาของออกมาเสียด้วยซ้ำราวกับว่าเธอกำลังเตรียมพร้อมที่จะเดินทางไปไหนเมื่อไหร่ก็ได้

“ตั้งแต่ฉันออกมาจากเรมดิก จริงๆ ฉันก็พยายามคอยหาที่อยู่ดีๆ มาโดยตลอดน่ะค่ะ เลยยังไม่ได้เอาของออกจากกระเป๋าเผื่อว่าถ้าได้ที่อยู่ใหม่ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเก็บของอีก” นาตาชารีบอธิบายเพื่อไม่ให้หญิงสาวอีกคนสงสัย

เธอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกขณะมองกระเป๋าใบนั้น โชคดีที่ฟาเบียนจัดเตรียมกระเป๋ามาวางไว้ให้เธอ ถ้าไม่อย่างนั้นฮันน่าคงจะนึกสงสัยไปแล้วถ้าไม่เห็นข้าวของส่วนตัวของนาตาชาอยู่ภายในห้องเลย

“โธ่ คุณคงลำบากมากๆ สินะคะ ไม่เป็นไรนะต่อจากนี้คุณไปอยู่ที่บ้านฉันได้ตามสบายเลยนะคะ ไม่ต้องเกรงใจ”

ฮันน่าเป็นคนที่มักเห็นอกเห็นใจผู้อื่นเสมอ เธอจึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารนาตาชาถึงขนาดมีความคิดที่จะชวนหญิงสาวมาอยู่กับเธอที่วิลล่าเสียเลย

“ขอบคุณนะคะ คุณฮันน่า”

นาตาชาสัมผัสได้ถึงความจริงใจของคนตรงหน้าเป็นอย่างดี ถึงแม้ฮันน่าจะเพิ่งมารู้จักฉันได้ไม่นานและไม่รู้เรื่องราวความเป็นมาของฉันเสียด้วยซ้ำ แต่เธอก็อุตส่าห์ใจดีและดูแลฉันเป็นอย่างดีมาโดยตลอด