ความรักสีคราม นิยาย บท 1387

ลีน่าอธิบายแผนการให้ชายหนุ่มฟังเพียงสั้นๆ

“จะให้ผมไปส่งอะไรครับ?” ชายคนนั้นถามออกมาอย่างกล้าๆ กลัวๆ

เขากลัวว่าสิ่งที่ลีน่าจะมอบหมายให้ไปส่งจะทำให้เขาซวย

“นายไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันให้นายไปส่งอะไร เดี๋ยวถึงเวลาเมื่อไหร่ฉันจะเอาให้เอง” ลีน่าตอบกลับไปด้วยท่าทีไม่แยแสขณะขมวดคิ้วอย่างเย้ยหยัน

แน่ใจนะว่านี่คือคนฝีมือดีที่สุดในตลาดมืด? ดูนายนี่สิ ถามคำถามไร้สาระนั่นไปทำไมกัน! แส่ไม่เข้าเรื่อง ลีน่ารู้ดีว่าเธอไม่ควรทำตัวจู้จี้จุกจิกในสถานการณ์แบบนี้ จึงพยายามสะกดอารมณ์โมโหไว้ในใจให้มากที่สุด “ไม่ต้องกังวลหรอกถ้านายเห็นอะไรผิดปกติ ก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที เดี๋ยวฉันจะสั่งให้คนพาตัวนายออกมาจากที่นั่นเอง ไม่ปล่อยให้นายโดนจับหรอก เพราะขืนนายถูกคุมขังและปริปากบอกชื่อฉันขึ้นมา ฉันเองก็จะเดือดร้อนไปด้วยเหมือนกัน”

ลีน่าพยายามพูดเพื่อให้เขาสบายใจขึ้นและจะได้กล้าเอาของไปส่งโดยไม่มีความกังวลใจใดๆ

“เอาล่ะ ถ้าเข้าใจเรื่องที่ฉันมอบหมายงานให้แล้ว นายทั้งสองคนออกไปรอข้างนอกสักพักก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะบอกเวลาเริ่มลงมือทีหลัง”

ลีน่าบอกทั้งสองคนขณะสายตาจับจ้องไปที่หญิงสาวคนหนึ่งที่จะมาปลอมตัวเป็นเธอ

ชายทั้งสองพยักหน้ารับก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง

“ถอดเสื้อผ้าเธอออกซะ” ลีน่าเอ่ยสั่งหญิงสาวตรงหน้าทันทีหลังจากชายทั้งสองเดินพ้นประตูไป

หญิงสาวที่ได้ยินดังนั้นจึงเผลออุทานออกมาด้วยความตกใจ “อะไรนะคะ?”

“หูหนวกหรือไง? ฉันบอกให้เธอถอดเสื้อผ้าออก เดี๋ยวนี้!” ลีน่าเริ่มตะเบ็งเสียงดังขึ้นด้วยความโมโหที่หญิงสาวอีกคนยังทำตัวงี่เง่าไม่ฟังคำสั่งเธอเสียที

“ตะ-แต่ฉันว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่นะคะ” หญิงสาวพูดตะกุกตะกักด้วยความหวาดกลัวขณะมองลีน่า

ขณะเดียวกัน ลีน่าจึงถอดเสื้อผ้าของเธอออก หญิงสาวที่ยืนอยู่ภายในห้องด้วยกันถึงกับเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง จะให้ฉันถอดเสื้อผ้าทำอะไรกันแน่? แล้วนั่นเธอจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกด้วยทำไม? หรือเธอพยายามจะ… อี๋ ทุเรศจริงๆ!

ลีน่าที่สังเกตเห็นว่าหญิงสาวกำลังมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ เธอจริงกลอกตามองบนขณะนึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้คงเข้าใจเธอผิด แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะอธิบายอะไรออกไป เธอจ้องดวงตาอีกคู่ด้วยแววตาข่มขู่ก่อนที่จะตะคอกอย่างหมดความอดทน “หยุดทำให้ฉันเสียเวลาสักที ถอดเสื้อผ้าเธอซะ!”