ความรักสีคราม นิยาย บท 1388

“คุณฟาเบียน!” ทันที่ฟาเบียนเดินมาถึงหน้าร้านพิซซ่า เสียงเรียกของเจสันก็ดังขึ้นพลางโบกมือไปมาเพื่อบอกตำแหน่งที่นั่งให้แก่ชายหนุ่ม ฟาเบียนจึงเดินเข้าไปยังโต๊ะที่ติดประตูทางเข้าหลักของร้านโดยมีฮันน่าและนาตาชานั่งอยู่ด้วย

“ทำไมนายถึงมานั่งทานข้าวกับฮันน่าได้ล่ะ?”

ฟาเบียนขมวดคิ้วราวกับว่าเขารู้สึกแปลกใจที่เห็นพวกเขาอยู่ด้วยกัน

“ผมไม่เจอคุณฮันน่ามานาน ก็เลยชวนเธอออกมาหาอะไรทานด้วยกันสักหน่อยน่ะ”

นาตาชารีบขยับไปนั่งทางฝั่งเจสันอย่างรู้งานเพื่อที่ฟาเบียนจะได้เข้ามานั่งใกล้ภรรยา

“อ่อ บังเอิญจริงๆ ที่ได้เจอนายที่นี่ด้วย” ฟาเบียนพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่รับพิซซ่าที่ฮันน่ายื่นมาให้มาทาน

บนโต๊ะอาหารนอกจากถาดพิซซ่าหน้าต่างๆ ยังมีของทานเล่นอื่นๆ ตั้งอยู่อีกมากมาย เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงในที่สุดพวกเขาก็ทานเสร็จ จึงพากันเดินออกจากร้าน ทันใดนั้น ฮันน่าก็รู้สึกแน่นท้องขึ้นมาซึ่งเป็นผลมาจากการทานอาหารมากเกินไป

“บอกแล้วว่าอย่าฝืนกินให้หมด”

ฟาเบียนอดเป็นห่วงไม่ได้จึงยื่นมือไปโอบแขนเธอไว้เพื่อช่วยพยุงตัว พลางเลื่อนมือไปนวดท้องวนไปมาเบาๆ เพื่อช่วยให้เธอผ่อนคลายมากขึ้น

“ก็อาหารที่นั่นน่าทานหนิคะ เห็นแล้วหิวก็เลยสั่งมาซะเยอะ ถ้าไม่ทานให้หมดก็เสียดายแย่สิ!”

ฮันน่าส่งยิ้มอย่างเขินอายให้ชายหนุ่ม ก่อนหน้านี้เธอเห็นร้านพิซซ่าร้านนี้ก็เกิดน้ำลายไหลขึ้นมาเลยรีบชวนเจสันและนาตาชาเข้าไปทาน หากรู้ว่าคนอย่างฟาเบียนจะมาทานด้วย เธอคงเลือกร้านที่ดีกว่านี้

“คิดว่าท้องเป็นเขื่อนเก็บน้ำหรือไงถึงกินเข้าไปขนาดนั้น?” ฟาเบียนหัวเราะพลางเอามือไปอังหน้าผากหญิงสาวเบาๆ

“เอ่อ คู่รักแถวนี้ช่วยหยุดสวีทหวานกันสักพักก็ดีนะครับ ทำอย่างกับว่าผมกับนาตาชาไม่ได้อยู่ตรงนี้ไปได้ เห็นใจคนโสดตาดำๆ อย่างเราที่ยืนหัวโด่บ้างเถอะครับ ไม่มีแฟนยังไม่พอ ยังต้องมาเห็นคู่สามีภรรยาแสดงความรักหวานแว๋วกันอีก น่าเศร้าจริงๆ ชีวิตคนโสด” เจสันหันไปพูดกับฟาเบียนด้วยน้ำเสียงแสร้งทำเป็นเศร้าสร้อย

สำหรับเจสันนั้นเป็นเรื่องยากไม่น้อยที่ต้องมาทำใจยอมรับว่านักธุรกิจหนุ่มบ้านรวยนิสัยเด็ดเดี่ยวอย่างฟาเบียนจะกลายมาเป็นคนรักภรรยาเอาเสียดื้อๆ ได้มากขนาดนี้

ฟาเบียนที่ยังคงโอบกอดฮันน่าไว้อยู่ จึงตอบกลับอย่างไม่รอช้า “พวกเด็กๆ อย่างนายไม่ควรพูดสอดเวลาผู้ใหญ่กำลังพูดกันรู้ไหม” เขาพูดโดยไม่หันไปมองหน้าเจสันแม้แต่น้อยทำราวกับว่าไม่ใส่ใจในสิ่งที่เด็กหนุ่มแซวก่อนหน้า