ความรักสีคราม นิยาย บท 1412

ด้วยความโกรธที่แทบจะแผดเผาคนรอบข้าง ฟาเบียนเกือบจะระงับความต้องการที่จะระบายโทสะกับคนชั่วทั้งสองคนเพื่อล้างแค้นให้กับคนที่เขารักไม่ไหว

ฟาเบียนจ้องมองผู้ช่วยที่ไว้ใจด้วยดวงตาแดงก่ำ ตะโกนออกมาว่า “จับพวกมันไปขังเดี๋ยวนี้เลย! ฉันอยากจะถลกหนังพวกมันทั้งเป็นและให้พวกมันร้องขอความเมตตาต่อสิ่งที่พวกมันทำลงไป!”

ผู้ช่วยของฟาเบียนรู้สึกเย็นเยียบไปถึงสันหลัง ดูเหมือนว่าครั้งนี้คุณนอร์ตันจะโกรธมากจริงๆ

ก่อนหน้านี้ฟาเบียนมักจะกำจัดศัตรูของเขาด้วยวิธีการทางกฎหมาย เขาจะรวบรวมหลักฐานการกระทำผิดและส่งให้กับตำรวจ ไม่เคยเลยที่เขาจะใช้วิธีการที่โหดร้ายเพื่อลงโทษศัตรูของเขามาก่อน

หลังจากใช้ความคิดอยู่พักนึง ผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ก็ตอบว่า “ครับผม!”

เมื่อผู้ช่วยที่ไว้ใจได้กำลังจะทำตามคำสั่ง ฟาเบียนก็ตะโกนออกไปก่อนว่า “เดี๋ยวก่อน!”

ผู้ช่วยที่ไว้ใจได้หันมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

“จัดแจงคนเอาไว้ก่อนและรอคำสั่ง! ฉันจะปล่อยอีเวต์และลีน่าไปก่อน!”

ฟาเบียนหรี่ตาลงอย่างหมายมาด รอยยิ้มที่ปรากฏออกมาแฝงแววแห่งความอาฆาตพยาบาท

เพราะพวกมันที่ทำให้เขาและฮันน่าต้องเจอกับเรื่องร้ายๆ เช่นนี้ เขาจะไม่มีวันปล่อยให้พวกนั้นได้สุขสบาย เขายกเลิกภารกิจไปก่อนเพียงเพราะมีความคิดที่ดีกว่านั้นที่จะทรมานพวกมันให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันได้ทำไว้

ฮันน่านั่งพักเหนื่อยบนเก้าอี้และเริ่มหอบหนักหลังจากปัดกวาดบ้านจนเข้าที่เข้าทาง รูปถ่ายของแม่ผู้ล่วงลับของเธอตั้งอยู่บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น

"แม่คะ..."

เมื่อมองไปที่รูปถ่ายของแม่ผู้ล่วงลับ “หนูกลับมาแล้วค่ะ แม่... หนูน่าจะกลับมาหาแม่ตั้งนานแล้ว! ถ้าเพียงแต่หนูเด็ดขาดกว่านี้และตัดสัมพันธ์กับเขา หนูคงไม่ลงเอยอย่างน่าสมเพชแบบนี้”

ขณะที่ฮันน่าเริ่มนึกถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เธอต้องเป็นอย่างนี้ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา หลังจากที่ทั้งคู่แต่งงานกัน เธอคือคนเดียวในใจของฟาเบียน พวกเขาต่างแบ่งปันความรักให้กันและกันแต่สิ่งต่างๆ ก็ควบคุมไม่ได้เมื่อสิ่งที่ดีที่สุดกำลังจะมาถึง