ความรักสีคราม นิยาย บท 1430

เฮเธอร์ทำเหมือนว่าที่เธอพูดตอบเป็นมุกตลกแต่ว่าเธอคิดแบบนั้นจริงๆ เธอเข้าใจว่าฟาเบียนยังแทบทำใจกับฮันน่าไม่ได้ และมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะขอให้เขาหาผู้หญิงแต่งงานและมีลูกด้วยในเร็วๆ นี้ ดังนั้น เฮเธอร์จึงเตรียมใจรับมือกับการตอกกลับของลูกชาย

“แม่ ไว้คุยเรื่องนั้นทีหลังนะ ผมมาที่บ้านวันนี้เพราะว่ามีเรื่องอื่นอยากปรึกษากับแม่” ฟาเบียนพูดตอบด้วยท่าทีนิ่งสงบและเรียบร้อย

ฟาเบียนก็ไม่ได้ละเลยเรื่องนี้ไป แต่เขารู้ว่าถ้าตัวเองโต้กลับรุนแรงไป แม่ของเขาจะไม่เห็นด้วยที่ฮันน่ากลับมาแน่นอน เขาจึงใช้วิธีการที่ละมุนละม่อมมากขึ้นแล้วเลือกหารือกับเฮเธอร์อย่างสุภาพมากขึ้น

“อ่อ มีเรื่องอะไรล่ะ? แม่รู้ว่าลูกมีเรื่องจะบอก ไม่อย่างงั้น การที่ผู้ชายตำแหน่งอย่างลูกกลับมาบ้านได้ มันคงเป็นปาฏิหารย์” เฮเธอร์พูดบ่น

เธอดูอยากจะบ่นกับฟาเบียนหลายเรื่องที่เขาไม่ได้กลับบ้านเป็นเวลานานมาก

“แม่ ก่อนที่ผมจะบอกแม่ ช่วยสัญญาก่อนนะครับว่าจะไม่โกรธ” ฟาเบียนพูดกับแม่อย่างระมัดระวัง

“อ่อ ฟาเบียน ลูกรัก ไม่ต้องอ้อมค้อม มีอะไรก็พูดมา! ในฐานะแม่ของลูก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน แม่ก็จะสนับสนุนหมด”

เฮเธอร์คิดว่าตราบใดที่ลูกชายยอมรับความผิดพลาดและตกลงที่จะกลับใจ ทุกอย่างก็โอเคดี

นอกจากนี้ เฮเธอร์เห็นฟาเบียนหลุดเสียสติมาแล้วจากเรื่องที่เกิดขึ้นกับวิเวียน หลังจากเรื่องนั้นผ่านไปนาน เขาก็ยังไม่เป็นตัวเอง ในฐานะแม่ของเขา การเห็นลูกชายอยู่ในสภาพทุกข์ใจก็ทำให้เธอรู้สึกแย่ไม่แพ้กัน

“เอาล่ะ ไม่มีอะไรต้องเสียแล้ว”

ฟาเบียนยิ้มออกมาจากความคิดที่ได้เข้าเรื่องสักที จากนั้น เขาพูดขึ้นว่า “แม่ครับ ขอบอกตามตรงเลย เหตุผลเดียวที่ทำให้ผมหายเศร้าได้รวดเร็ว เหนือสิ่งอื่นใด ก็เป็นเพราะคนคนหนึ่ง”

สีหน้าของฟาเบียนตึงเครียดและเคร่งขรึม

“คนนั้นคือใครน่ะ? ใช่คนที่แม่รู้จักไหม?” เฮเธอร์ถามซ้ำ