ความรักสีคราม นิยาย บท 1453

“ให้ฉันเรียกคุณว่ายังไงดีคะ?” ฮันน่าถามอย่างอึกอักเนื่องจากไม่มีชื่อของเขาระบุเอาไว้ในข้อมูล

ฉันจะขอให้เขาช่วยโดยที่ไม่รู้แม้แต่ชื่อของเขาได้ยังไง?

ทว่าคำถามของเธอกลับได้รับการตอบสนองอย่างเย็นชาจากชายคนนั้น “ขอโทษด้วย ผมไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้”

ฮันน่ารู้สึกว่ามันเป็นการไม่เหมาะสมที่จะกดดันอีกหลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น กลับกันฮันน่าตัดสินใจข้ามคำถามนั้น

เมื่อไม่มีอะไรจะคุยกันจึงกลายเป็นความกระอักกระอ่วนใจเล็กๆสำหรับคนทั้งสามขณะที่พวกเขานั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบงัน นาตาชาดึงโทรศัพท์ออกมาและยื่นให้ฮันน่าพร้อมกับพูดว่า “อ้า ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันลืมสิ่งนี้! ฮันน่า นี่คือข้อมูลที่พวกเรารวบรวมได้ในตอนนี้ นี่ไง ดูสิคะ!”

ฮันน่าจับโทรศัพท์แน่นขึ้นและมีน้ำตาไหลออกมาด้วยความโล่งใจเล็กน้อยขณะที่เธออ่านอีเมล

หลังจากผ่านไปเนิ่นนาน ในที่สุดฉันก็ได้ข้อมูลมาเดินหน้าต่อ…ถ้ายังเป็นเช่นนี้ฉันก็จะสามารถเปิดเผยความจริงที่อยู่เบื้องหลังการตายของแม่ในเวลาอีกไม่นาน! มาดูกัน…ยาหลอนประสาทใช่ไหม? นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมในตอนนั้นแม่ของฉันถึงไม่มีความมั่นคงทางอารมณ์สินะ…

นาตาชารู้สึกแย่เล็กน้อยที่ต้องโกหกเมื่อเห็นน้ำตาในดวงตาของเธอ ฮะ เฮ้ ฉันแค่ทำตามคำสั่งของคุณนอร์ตันเท่านั้นนะ! มันไม่ใช่ความผิดของฉันเลยถ้าในตอนท้ายเธอต้องร้องไห้เมื่อรู้ความจริง! ถึงอย่างนั้นก็เถอะนี่มันเป็นเพียงยอดภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น แค่เธออ่านสิ่งนี้ก็ร้องไห้มากขนาดนี้แล้ว ฉันไม่รู้ว่าเธอจะรับมือกับความจริงทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังการกระทำที่น่าสยดสยองและชั่วร้ายของเฟลิเซียได้หรือเปล่า…

แต่แล้วฮันน่าก็ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็วจนเธอประหลาดใจขณะที่เธอส่งมือถือคืนให้นาตาชาแล้วขอบคุณชายคนนั้นอีกครั้ง “ขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของคุณค่ะ! โปรดบอกให้รู้ถ้ามีอะไรที่ฉันสามารถตอบแทนความกรุณาของคุณได้!”

“ไม่จำเป็นหรอก” ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนและมองมาที่เธอขณะที่พูดต่อ “คนที่คุณควรจะขอบคุณไม่ใช่ผม”

“ว่าไงนะคะ?” ฮันน่าไม่ค่อยได้ยินเสียงเขาเท่าไหร่นักเนื่องจากมันจมหายไปโดยเสียงแตรรถที่ดังอยู่ด้านนอก

“ให้ตายเถอะ ชายคนนั้นเป็นอะไรน่ะ?” นาตาชาบุ้ยปากขณะที่เธอพึมพำพร้อมกับพ่นลมหายใจ ขอบคุณพระเจ้า เขาไม่ได้พูดอะไรมากเพราะไม่งั้นเขาอาจจะหลุดปากออกมาแล้วมันก็จะทำลายทุกอย่างของคุณนอร์ตัน!