ความรักสีคราม นิยาย บท 1472

กาเบรียลล่าตะลึงไปพักใหญ่ ทำไมแลร์รี่ถึงดูนิ่งผิดปกติ? เหมือนกับเขารู้เรื่องนี้แล้วงั้นแหละ อีกอย่าง หมายความว่ายังไงที่ฉันไม่ต้องห่วงกับเรื่องนี้แล้ว?

“แล้วคุณคิดจะทำยังไงต่อคะ? คุณจะปล่อยเธอไปแบบนี้ไม่ได้นะ!” กาเบรียลล่าเริ่มร้อนรนจนเธอต้องย้ำเรื่องนี้กับแลร์รี่อีกที

“ผมมีแผนของผม คุณอย่าไปทำเรื่องแย่ๆ กับโจอันอีกก็พอ”

“หลังจากที่ฉันเอารูปพวกนั้นให้คุณดูแล้วน่ะเหรอคะ? คุณจะหน้ามืดตามัวปกป้องเธอไปอีกนานแค่ไหนกัน?” กาเบรียลล่าถามอย่างเดือดดาล

“สิ่งที่คุณต้องทำคือจำคำพูดของผมไว้ ผมเหนื่อยแล้ว คุณควรออกไปได้แล้ว” แลร์รี่พูด

เขาไม่ลังเลเลยสักนิดในการไล่เธออกจากห้อง

กาเบรียลล่าโกรธมากจนกรามของเธอขบกันแน่นแต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรได้อยู่ดี เธอเดินกระทืบเท้าออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก

โจอัน วัตส์ ในเมื่อทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ อย่าโทษฉันละกันที่ต้องใจร้ายและไม่สนมิตรภาพในอดีตของเรา!

กาเบรียลล่ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อคิดแผนการชั่วร้ายของเธอขึ้นมาได้อีก

เมื่อกลับมาถึงบ้าน กาเบรียลล่านั่งบนโซฟาพักนึงก่อนจะกดหมายเลขหนึ่งออกไป

"สวัสดีครับ ใครพูดครับ?" คนปลายสายถาม

“ฉันเอง กาเบรียลล่า วอร์ด”

“โทรมาทำไมอีก?” อีกฝ่ายถามด้วยความโกรธเมื่อรู้ว่าเป็นใครที่โทรมา

บุคคลที่กาเบรียลล่าโทรหาไม่ใช่ใครอื่น เขาคือควินซี่ผู้ซึ่งทำร้ายโจอันไม่สำเร็จแต่กลับถูกแลร์รี่หักแขนในครั้งก่อน

ในตอนแรกควินซี่คิดว่าเขาได้งานที่จะทำให้ร่ำรวยแต่กลายเป็นว่านอกจากจะไม่ได้อะไรแล้ว เขายังถูกแลร์รี่จับหักแขน ดังนั้นเขาจึงยังโกรธกับเรื่องนี้มาก

ที่สำคัญเขายังแค้นกาเบรียลล่าไม่หาย

“ฉันอยากให้นายจัดการอะไรให้ฉันสักเรื่อง” กาเบรียลล่าเริ่มสั่งงานและทำเหมือนไม่รู้ว่าควินซี่ยังเคืองเธออยู่มาก

"ผมไม่สน หาคนอื่นมาทำละกัน” ควินซี่กล่าว เขาไม่กล้ารับงานจากกาเบรียลล่าอีกต่อไป

“ฉันจะโอนเงินให้หนึ่งล้านทันทีเมื่อทุกอย่างเรียบร้อย”

แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธงานนี้ ฉันจะออกจากมาร์ซิงฟิวทันทีที่ได้รับเงินและฉันจะได้มีชีวิตที่ดีสักที