ความรักสีคราม นิยาย บท 1475

“ผมรู้ว่าไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรในตอนนี้ คุณพยายามทำใจให้สงบเถอะ ผมจะให้คนขับรถพาคุณกลับบ้านเมื่อคุณรู้สึกดีขึ้น”

แลร์รี่ไม่ต้องการให้โจอันปฏิเสธความช่วยเหลือเขาจึงรีบบอกว่า “ถ้าคุณไม่ต้องการติดหนี้อะไรผม ผมจะให้คนส่งบิลค่าโรงแรมให้คุณตอนหลังและคุณค่อยจ่ายตอนนั้นก็ได้”

หลังจากพูดจบแลร์รี่ก็เดินออกจากห้องไป เขาสั่งให้ผู้จัดการดูแลโจอันก่อนขับรถออกไป

ครั้งนี้เธอล้ำเส้นมากไปแล้ว กาเบรียลล่า วอร์ด

เมื่อแลร์รี่ออกจากห้อง เขากำหมัดแน่น แววตามีประกายของความอันตรายพาดผ่านอย่างน่ากลัว

ต่อจากนี้คนบางคนก็ไม่สมควรได้รับการอภัยอีกแล้ว

โจอันค่อยๆ สงบลงหลังจากที่แลร์รี่ออกไปแล้ว

เธอรู้จักแลร์รี่ดี เขาไม่เคยโกหก...เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่ใช่คนที่วางยาฉันจริงๆ?

แต่ถ้าเขาไม่ใช่ผู้ร้าย แล้วเขาโผล่มาช่วยฉันในช่วงเวลาสั้นๆ แบบนี้และกลายมาเป็นคนที่นอนกับฉันได้ยังไง? มันบังเอิญมากเกินไป

ยิ่งโจอันพยายามวิเคราะห์สถานการณ์มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเท่านั้น ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้

มันไม่สำคัญหรอกว่าเขาเป็นคนวางยาฉันหรือเปล่า เขายังคงเป็นเหตุผลที่ฉันไม่บริสุทธิ์อีกต่อไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เขายังมีแฟนจากสถานะทางสังคมเดียวกันกับเขาอีก

มีเรื่องเกิดขึ้นมากมายในวันนั้นและโจอันก็อ่อนล้าทั้งกายและใจ ไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไป

หลังจากจอดรถในนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นแล้ว แลร์รี่ก็ตรงไปที่ออฟฟิศของกาเบรียลล่าทันที

ไม่มีการเคาะประตูกันอีกแล้ว แลร์รี่เลือกที่จะถีบมันเข้าไปแทน

เสียงดังโครมครามทำให้กาเบรียลล่าประหลาดใจ เธอกำลังแต่งหน้าอยู่ในขณะนั้น

เธอหันไปตะโกนใส่ผู้บุกรุกด้วยความรำคาญแต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าเป็นแลร์รี่

ควินซี่ไม่ได้รายงานเธอว่าจะลักพาตัวโจอันในวันนั้นและเธอก็ไม่รู้แผนที่แน่ชัดว่ามันล้มเหลวไปแล้วและเธอก็กำลังจะถูกจับได้ สิ่งที่เธอทำได้ในตอนนี้คือสงบสติอารมณ์และแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง “แลร์รี่ เกิดอะไรขึ้นคะเนี่ย? ทำไมคุณถึงดูโมโหขนาดนี้กัน?" กาเบรียลล่าถาม

แลร์รี่ควบคุมตัวเองไม่อยู่อีกแล้วเมื่อเห็นความเสแสร้งที่กาเบรียลล่าแสดงออกมา

โดยไม่พูดพล่ามทำเพลง เขาก้าวขึ้นมาแล้วตบกาเบรียลล่าเสียจนหน้าหัน