ฟินนิคมองไปที่โจอันขณะพูด “โจอัน คราวหน้าถ้าคุณว่างมาที่บ้านของเราได้ตลอดเลยนะ เพราะแลร์รี่แยกออกไปอยู่ข้างนอกตามลำพัง คุณจะได้เตือนให้เขากลับบ้านบ่อยขึ้น”
“เข้าใจแล้วค่ะ คุณนอร์ตัน ฉันจะทำแน่นอน” โจอันตอบด้วยรอยยิ้ม
“ฉันกับวิเวียนไม่เคยก้าวก่ายความสัมพันธ์ของแลร์รี่ แต่เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาพากลับบ้าน แสดงว่าเขาชอบเธอมาก เราเองก็ยินดีที่ได้พบเธอเช่นกัน ทั้งสองคนต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจะมีความสุขร่วมกันและดูแลซึ่งกันและกันนะ” ฟินนิคแนะนำอย่างจริงจัง
เมื่อคำพูดของเขาตรงกับความรู้สึกของโจอันพอดี เธอจึงตอบทันทีว่า “เราจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อความผาสุข ไม่ต้องกังวลค่ะ คุณนอร์ตัน”
หลังจากนั้น โจอันก็คุยเรื่องสัพเพเหระกับวิเวียนในขณะที่แลร์รี่คุยกับฟินนิคเกี่ยวกับเรื่องอื่นๆ กว่าพวกเขาจะรู้ตัว ก็ล่วงเลยมาถึงกลางคืนแล้ว
เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น วิเวียนให้โจอันให้นั่งข้างเธอ หลังจากนั้นเธอก็ถอดสร้อยข้อมือออกจากข้อมือตัวเอง
“โจอัน สร้อยข้อมือเส้นนี้เคยเป็นของคุณย่าของแลร์รี่ พูดอีกอย่างก็คือแม่สามีมอบมันให้กับฉันและตอนนี้ฉันให้เธอ ทั้งเธอและแลร์รี่ต้องพยายามมีความสุขอยู่เสมอ ไม่ว่าจะเจอปัญหาอะไรก็ต้องเผชิญไปด้วยกัน เข้าใจไหม?”
โจอันรู้สึกประหลาดใจที่วิเวียนอบอุ่นกับเธอมากขนาดนี้ เธอไม่คาดคิดว่าวิเวียนจะช่างใส่ใจถึงเพียงนี้ในการพบกันครั้งแรก ถึงขนาดมอบมรดกตกทอดของครอบครัวให้เธอ
เธอรีบลุกขึ้นและตอบว่า “คุณนายนอร์ตัน ของขวัญชิ้นนี้มีค่าเกินกว่าที่ฉันจะรับไว้ได้ ถึงแลร์รี่กับฉันจะมีความสุขที่คบหากัน แต่นี่เป็นสิ่งที่ฉันยังไม่สมควรได้รับค่ะ”
“ตราบใดที่ฉันบอกว่าเธอสมควรได้รับมัน เธอก็ต้องรับมันเอาไว้นะจ้ะ”
วิเวียนคาดไว้แล้วว่าโจอันจะปฏิเสธ “โจอัน เห็นได้ชัดว่าเธอทั้งสองรักกันมาก เรื่องแต่งงานก็เหลือแค่รอเวลาเท่านั้น เพราะฉะนั้น ก็ไม่ผิดอะไรที่ฉันให้สิ่งนี้กับเธอล่วงหน้า นอกจากนี้ เธอจะปฏิเสธของขวัญชิ้นแรกที่ฉันให้เธอจริงๆ เหรอจ๊ะ?”
"แต่..."
ก่อนที่โจอันจะพูดอะไรต่อแลร์รี่ก็ขัดจังหวะขึ้น “โจอัน รับไว้เถอะ แม่ของผมชอบคุณจริงๆ นะ ถ้าคุณปฏิเสธ ก็มีแต่จะทำให้เธอไม่พอใจ”
หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว ในที่สุดโจอันก็รับสร้อยข้อมือเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของเธอเอง "คุณนอร์ตัน คุณนายนอร์ตันคะ ฉันจะรักษาสร้อยข้อมือเส้นนี้ไว้ยิ่งกว่าชีวิต และจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อปกป้องความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับแลร์รี่เพื่อไม่ให้คุณทั้งคู่ต้องผิดหวัง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม