ความรักสีคราม นิยาย บท 150

หลังจากที่ทำงานมาทั้งวัน ในที่สุดวิเวียนก็เห็นฟาเบียนออกมาจากห้องทำงานของเขาโดยที่บนใบหน้าของเขายังคงมีผ้าก๊อซปิดเอาไว้อยู่

ฟาเบียนเองก็นิ่งอึ้งไปชั่วครู่เมื่อเขาเห็นว่าวิเวียนมาทำงาน แต่เขาก็รีบเอ่ยประกาศหลังจากที่เห็นแบบนั้น “ได้เวลาเลิกงานแล้ว เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านคาราโอเกะใกล้ ๆ นี่นะ”

ทุกคนเฮลั่นในขณะที่พากันออกจากออฟฟิศไปยังร้านคาราโอเกะที่อยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานมากนัก

โดยไม่คาดคิด เมื่อพวกเขาไปถึงร้านคาราโอเกะ พวกเขาก็เห็นหญิงสาวที่แต่งตัวดูดีกำลังยืนโบกมือมาทางพวกเขาที่ยืนอยู่ตรงประตู “ฟาเบียน ทางนี้ค่ะ”

วิเวียนชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเธอเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร

เธอคือแอชลีย์

วันนี้แอชลีย์ดูเร่าร้อนเป็นพิเศษ เธอสวมเสื้อกั๊กสั้นและกระโปรงตัวจิ๋วที่ช่วยเสริมรูปร่างทรงนาฬิกาทรายให้กับเธอ และนั่นทำให้พนักงานชายทุกคนของบริษัทนิตยสารต่างก็มองเธออย่างไม่คลาดสายตา

ทันทีที่พวกเขาเดินเข้ามา แอชลีย์ก็เดินตรงไปหาฟาเบียนและคล้องแขนของเขาเอาไว้ ริมฝีปากสีดอกกุหลาบของเธอฉีกยิ้มอย่างสดใสก่อนที่เธอจะเอ่ย “ฟาเบียน ฉันจองห้องส่วนตัวเอาไว้แล้ว พวกเราเข้าไปพร้อมกับทุกคนกันเถอะ”

ฟาเบียนขมวดคิ้วเมื่อเขาเห็นแอชลีย์ “ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่”

“ก็คุณโทรมาบอกว่าคุณจะมาสังสรรค์กันที่นี่ไม่ใช่เหรอคะ ยิ่งคนเยอะก็ยิ่งสนุก ฉันเลยคิดว่าฉันน่าจะมาร่วมสนุกด้วย” แอชลีย์ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ก่อนที่เธอจะกวาดสายตามองทุกคน “ฉันขอเข้าร่วมด้วยคนได้ไหมคะ”

เหล่าพนักงานที่ตะลึงงันไปกับรอยยิ้มรีบเอ่ยตอบ “ได้แน่นอนครับ คุณเป็นถึงคู่หมั้นของหัวหน้าบรรณาธิการของพวกเรา เป็นเกียรติของพวกเราแล้วที่คุณมาเข้าร่วมด้วย”

แอชลีย์ยกยิ้มกว้างขึ้นก่อนที่เธอจะหันกลับมาหาฟาเบียน “เห็นไหมคะ ทุกคนอนุญาตแล้ว คุณคงไม่บอกให้ฉันกลับไปหรอกใช่ไหมคะ”

เพราะมีคนอยู่มากและแอชลีย์เองก็เป็นคู่หมั้นในนามของเขาจริง ๆ ฟาเบียนจึงไม่สามารถที่จะปฏิเสธเธอได้ เขาชำเลืองมองไปยังวิเวียนที่ดูสงบ ก่อนที่เขาจะบังคับตัวเองให้เดินเข้าไปข้างในพร้อมกันกับแอชลีย์และทุกคน

พนักงานทุกคนต่างก็มีงานที่ยุ่งมาก และเพราะนี่เป็นโอกาสหายากที่ทุกคนจะได้ออกมาพบปะสังสรรค์กันแบบนี้ พวกเขาส่วนใหญ่จึงมีความสุข บางคนก็ร้องเพลง บางคนก็ดื่มจนหนำใจ แต่วิเวียนกลับไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นเลย เธอทำเพียงแค่นั่งเงียบ ๆ อยู่ที่มุมห้องและดื่มน้ำผลไม้ของเธอไปพลางเลื่อนดูทวิตเตอร์ของเธอไปด้วย

สักพักเธอก็รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ เธอจึงเดินออกจากห้องไป

แต่ก่อนที่เธอจะเดินไปถึงห้องน้ำ เธอก็ได้กลิ่นควันบุหรี่ซะก่อน วิเวียนประหลาดใจที่เธอเห็นฟาเบียนยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงทางเดินโดยที่รอบ ๆ พื้นใกล้เท้าของเขาก็มีก้นบุหรี่หล่นอยู่สองสามชิ้น

วิเวียนขมวดคิ้ว

เธอจำได้แม่นว่าฟาเบียนไม่ใช่คนสูบบุหรี่ งั้นทำไมตอนนี้เขาถึงได้สูบมันล่ะ

แต่เธอก็รู้ดีว่านี่ไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอจึงหันกลับอย่างรวดเร็วและเลือกที่จะเดินไปเข้าห้องน้ำ

แต่ฟาเบียนที่เห็นเธอแล้วก็เอ่ยเรียกชื่อของเธอเอาไว้ทันที “วิเวียนเหรอ”

วิเวียนหยุดเดิน เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกซะจากหันกลับไปหาเขา “ค่ะ คุณนอร์ตัน”

ทันใดนั้นเองฟาเบียนก็เดินเข้ามาใกล้เธอ และนั่นยิ่งทำให้กลิ่นบุหรี่แรงขึ้นมากกว่าเดิม วิเวียนอดไม่ได้ที่จะย่นจมูก

ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเมื่อเทียบกับกลิ่นซิการ์จาง ๆ ของฟินนิคแล้ว กลิ่นบุหรี่ของฟาเบียนช่างไม่น่าภิรมย์เลยสักนิด วิเวียนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนเอ่ยถามออกไป “คุณนอร์ตัน มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“เธอเป็นยังไงบ้าง” ฟาเบียนมองไปที่เธอก่อนที่จะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วค่ะ” วิเวียนถอยหลังไปสองสามก้าว แต่นั่นก็ช่วยให้กลิ่นบุหรี่จางลงไปได้เพียงเล็กน้อย

ฟาเบียนที่สังเกตเห็นการกระทำของเธอ ก็ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนเอ่ยถาม “ทำไมล่ะ เธอยังคงไม่ชอบกลิ่นบุหรี่อยู่เหรอ”

และก่อนที่วิเวียนจะได้ตอบอะไรกลับไป เขาก็เอ่ยต่อ “อาฟินนิคเองก็สูบเหมือนกัน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ได้ว่าอะไร”

วิเวียนไม่อยากพูดเรื่องของฟินนิคกับฟาเบียน เธอสัมผัสได้ว่าตอนนี้ฟาเบียนเริ่มเมาแล้ว เพราะงั้นการโต้เถียงกับเขาจึงเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์ เธอเลือกที่จะไม่สนใจคำถามของเขาและเดินผ่านเขาไปเพื่อเข้าห้องน้ำ

ครั้งนี้ฟาเบียนไม่ได้ไล่ตามเธอไป แต่ก่อนที่วิเวียนจะเข้าห้องน้ำไป เธอก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองฟาเบียนอีกครั้ง และเมื่อเธอหันกลับมา เธอก็เห็นว่าเขากำลังจุดบุหรี่มวนใหม่ในขณะที่ยืนพิงกำแพงอย่างสิ้นหวังและสูบบุหรี่มวนนั้นหนักขึ้น

ความรู้สึกเจ็บจี๊ดได้ก่อตัวขึ้นภายในใจของวิเวียน

มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่รู้สึกอะไรเลยเมื่อต้องมาเห็นฟาเบียนอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่แบบนี้ แต่เธอก็รู้ตัวดีว่าเธอไม่มีสิทธิที่จะไปก้าวก่ายชีวิตของเขาอีกต่อไปแล้ว

วิเวียนเดินตรงไปยังอ่างล้างมือและตอนที่เธอกำลังจะล้างหน้า จู่ ๆ ประตูห้องน้ำบานหนึ่งก็ถูกเปิดออกอย่างเสียงดัง