ความรักสีคราม นิยาย บท 1505

แลร์รี่ทำใจให้เย็นพร้อมกับปลอบใจตัวเองไปด้วย

"จริงนะ? คุณน่ารักที่สุดเลยค่ะ!"

โจอันดีใจมากจนพุ่งเข้าไปจูบแก้มของแลร์รี่ ตอนนี้ความเศร้าทั้งหมดนั้นได้หายไปแล้ว

และพอแลร์รี่เห็นสายตาอันยียวนของเธอ เขาก็ได้รู้ว่าเธอนั้นหลอกเขา โดยที่รู้อยู่แล้วว่าเขาจะต้องยอม

"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมติดกับคุณเต็มๆ..."

แลร์รี่ถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วปล่อยให้โจอันลากเขาไปยังลานกว้าง

ในขณะที่คนอื่นๆ กำลังเต้นไปตามจังหวะเสียงดนตรี ร่ายกายของโจอันก็เคลื่อนไหวไปอย่างช้าๆ เช่นกัน

"คุณก็เต้นด้วยสิคะ"

"ไม่เอาอ่ะ!"

"เอาน่าที่รัก"

"ไม่เอา!"

พอรู้ว่าตัวเขารวบรวมความกล้าทั้งหมดตามเธอมาตรงนี้แล้ว เธอจึงไม่ได้บังคับเขาต่อ เธอเริ่มเต้นเหมือนกับผู้หญิงที่อยู่รอบๆ ตัวเธอแทน

โจอันยิ้มราวกับนางฟ้าแสนสวย เธอใส่เสื้อกันหนาวคอสูงสีขาว ซึ่งช่วยไปขับเน้นช่วงลำคอระหงส์ของเธอ กางเกงยีนส์รัดรูปที่เผยให้เห็นรูปร่างอันสมส่วนของเธอ และด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานที่เผยขึ้นบนใบหน้าอันสวยงามของเธอมันได้ก็ทำให้แลร์รี่ถึงกับตกอยู่ในภวังค์

ตราบใดที่ฉันทำให้เธอมีความสุขได้ ฉันก็จะไม่สนใจเรื่องอื่นอีกแล้วล่ะ

พอได้มองโจอันที่กำลังฝึกเต้นอย่างตั้งใจ เขาก็เผยรอยยิ้มออกมา

แม้แต่คนที่มีมาตรฐานสูงอย่างแลร์รี่ก็ยังต้องตกตะลึงเมื่อได้มองโจอัน ดังนั้นไม่ต้องพูดถึงหนุ่มคนอื่นๆ ในพลาซ่าเลยพวกเขาก็มองโจอันเพราะหลงใหลในความสวยของเธอเช่นกัน

แต่เมื่อพวกเขาเห็นแลร์รี่ที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ พวกเขาก็พากันถอนหายใจออกมา

เพราะเธอมีแฟนแล้ว พวกเขาจึงรู้ว่าตัวเองหมดโอกาส

ถึงคนส่วนใหญ่จะยอมแพ้ไป แต่ก็มีบางคนที่หาญกล้าบ้าบิ่นเข้ามาจีบเธอ

"สวัสดีครับคนสวย ชื่ออะไรหรอครับ?" เด็กหนุ่มเดินเข้าไปหาเธอและถามเธออย่างเขินๆ

"ขอโทษด้วยค่ะ ฉันมีแฟนแล้ว"

เห็นได้ชัดว่าโจอันไม่ได้สนใจเขาเลย เธอทำแค่ชี้ไปที่แลร์รี่แล้วให้เด็กหนุ่มคิดเอาเอง

ไอ้หนูนี่ก็เป็นแค่เด็กน้อยคนหนึ่ง ฉันไม่จำเป็นจะต้องไปโกรธหรอก