ความรักสีคราม นิยาย บท 1504

งานหมั้นจบลงพร้อมกับความยินดีของทุกๆ คนซึ่งพิธีการก็สำเร็จผ่านไปได้ด้วยดี

สำหรับงานเลี้ยงหลังจากนั้น แลร์รี่กับโจอันก็ได้ฉลองกับเพื่อนๆ ของทั้งคู่ ท่ามกลางบรรยากาศที่แสนอบอุ่นและบรรยากาศอันรื่นเริง และพวกเขาเริ่มเพลิดเพลินไปกับมื้ออาหารอันแสนอร่อย

ตลอดงานเลี้ยง โจอันมีแต่รอยยิ้มอันหวานชื่นอยู่ตลอดเวลา เธอไม่ได้เป็นแค่แฟนของแลร์รี่อีกต่อไปแล้ว แต่เป็นคู่หมั้นของเขา

เธอมองดูแลร์รี่ด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยรัก พลางคิดว่าเธอนั้นจะสามารถมองเขาแบบนี้ตลอดไปได้หรือไม่

แลร์รี่ ตราบใดที่ฉันอยู่กับคุณ ทั้งความทุกข์และความลำบากล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งมีค่าทั้งนั้น

โจอันยิ้มอย่างสดใสขณะที่คิดถึงเรื่องนั้น

งานหมั้นจบลงอย่างรวดเร็ว หลังจากส่งแขกกลับแล้ว คฤหาสน์นอร์ตันก็ได้กลับคืนสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง

ฟินนิคกับวิเวียนอยากจะให้พวกเขาพักค้างคืนที่นี่ พ่อแม่ของโจอันจึงไม่ได้กลับไปที่ซาพริงตันและพักอยู่ที่คฤหาสน์นอร์ตันแทน

จอร์แดนกับฟินนิคได้กลายเป็นเพื่อนสนิทกันอย่างรวดเร็ว และพวกเขาก็ไปเล่นหมากรุกกันที่ห้องหนังสือ ส่วนแอนนากับวิเวียนก็ไปช็อปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้า

มีเพียงแลร์รี่กับโจอันที่อยู่ในห้องนั่งเล่นอันแสนกว้างขวาง

"มีความสุขมั้ย?"

แลร์รี่กอดโจอันอย่างแผ่วเบาและน้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยความเสน่ห์หา

"ค่ะ"

โจอันพิงอกของแลร์รี่ "วันนี้เป็นวันที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของฉันเลยค่ะ"

"ในเมื่อมันเป็นวันที่น่าจดจำ เราไม่คิดจะทำอะไรที่มันมีความหมายกันหน่อยหรอ?" แลร์รี่ถามด้วยน้ำเสียงอันซุกซน

พอโจอันเห็นรอยยิ้มอันซุกซนของเขา เธอก็เข้าใจในสิ่งที่เขากำลังจะสื่อทันทีและเธอก็ตะโกนออกไปว่า "ทำไมในหัวคุณถึงได้คิดแต่เรื่องแบบนี้อยู่ตลอดเลย?"

"คิดอะไรของคุณเนี่ย? ผมแค่อยากจะพาคุณออกไปทำอะไรสนุกๆ เฉยๆ" แลร์รี่หัวเราะออกมาดังลั่น

"คุณ..."

โจอันหน้าแดง นี่คุณแกล้งฉันอีกแล้วนะ!

"เอาล่ะๆ ไม่แกล้งแล้วๆ ไปกันเถอะที่รัก"

แลร์รี่จับมือกับโจอันแล้วเดินออกไป

ไม่เอานะ!

แลร์รี่ตกใจจนแขนขาแทบหมดแรง ทำไมฉันต้องมาเต้นรำกับผู้หญิงวัยกลางคนด้วยเนี่ย? ผู้ชายอย่างฉันมาทำแบบนี้มันน่าอายไปหน่อยมั้ย?

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม