ความรักสีคราม นิยาย บท 1503

หลังจากที่ทุกอย่างลงตัวแล้ว แลร์รี่กับโจอันก็ได้กล่าวลาพ่อแม่ของเธอ

"คุณวัตน์ครับ คุณแอนนาครับ ผมยังมีงานที่ต้องทำที่ออฟฟิศก็เลยอยู่ต่อไม่ได้ ยังไงผมจะรีบส่งรายละเอียดการหมั้นให้กับคุณทั้งสองคนดูนะครับ" แลร์รี่พูดด้วยความนอบน้อม

"ได้ ในเมื่อนายเป็นคนฉันการเราก็ไม่ห่วงอะไรทั้งนั้นแหละ เราไม่บังคับให้นายอยู่ต่อหรอก แต่อย่าลืมมาหากันบ่อยๆ ล่ะ" จอร์แดนพูดอย่างใจดี ตอนนี้ความคิดของเขาไม่เหมือนกับตอนที่เจอกับแลร์รี่ครั้งแรกแล้ว

"แลร์รี่ ดูแลโจอันดีๆ นะ อย่าทำให้ลูกสาวฉันต้องเจ็บปวดเด็ดขาด" แอนนาเตือน

จากนั้นเธอก็พูดต่อ "อีกอย่าง เวลาว่างก็อย่าลืมแวะมานะ ถึงเราจะไม่มีอะไรมาต้อนรับมากมาย แต่เราก็ยังมาคุยกันได้นะ"

"วางใจได้เลยครับ ผมจะจำสิ่งที่คุณทั้งสองพูดไว้ทุกคำเลยครับ ผมกับโจอันจะมาเยี่ยมบ่อยๆ แน่นอนครับ" แลร์รี่รับปากอย่างจริงจัง "งั้นเราขอกลับก่อนนะครับ"

"พ่อคะ แม่คะ หนูไปก่อนนะคะ เราคงต้องกลับกันแล้ว"

โจอันโบกมือลาพ่อแม่ของเธอ

"อย่าขับเร็วกันนักนะ!"

แอนนาโบกมือลากลับ

หลังจากที่ทั้งสองคนจากไป แอนนาก็เหลือบมองจอร์แดนที่ตอนนี้ยังคงหัวเราะเบาๆ พร้อมกับยิ้มร่าไปด้วย เธอพูดอย่างเซ็งๆ ว่า "ดูสิว่าตอนนี้คุณมีความสุขแค่ไหน ตอนแรกเจอไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนี่ คุณนี่มันหลอกล่อง่ายจริงๆ!"

"ผมก็ให้โอกาสไอ้หนุ่มนั่นแล้วไง! อีกอย่าง แลร์รี่น่ะเป็นคนที่น่าประทับใจจริงๆ คุณเองก็ดีใจจนหุบยิ้มไม่อยู่เหมือนกันล่ะน่า"

บอกตามตรงว่าจอร์แดนรู้สึกอายเล็กน้อย ที่เล่นหมากรุกไปไม่กี่ตาก็เชื่อใจเขาซะแล้ว มันไม่ใช่เรื่องน่าอภิรมย์เลยที่จะบอกทุกคน

แอนนากลอกตาอย่างไม่ใส่ใจแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป

ส่วนจอร์แดนเกาจมูกอย่างเก้ๆ กังๆ และเดินตามภรรยาของเขาเข้าไปในบ้าน

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังขับรถกลับ โจอันก็มองหน้าแลร์รี่และพูดอย่างสบายใจว่า "ฉันไม่คิดเลยว่าคุณจะผ่านการทดสอบของพ่อแม่ฉันง่ายๆ จากนี้ไปอะไรๆ ก็คงราบรื่นล่ะนะ"