ความรักสีคราม นิยาย บท 1502

"ครับคุณจอร์แดน ได้เลยครับ" แลร์รี่พูดพร้อมกับเดินออกมาจากห้องหนังสือด้วยรอยยิ้ม

"มานั่งตรงนี้มา! ทำตัวตามสบายเลย" จอร์แดนเรียกพร้อมกวักมือเรียกเขา

"เชิญคุณจอร์แดนนั่งก่อนเลยครับ"

ทั้งสองคนนั่งลงพร้อมกัน บรรยากาศนั้นเป็นกันเองมากจนดูไม่เหมือนกับคนที่พึ่งเคยเจอกัน ท่าทางที่ไม่เป็นมิตรของจอร์แดนก่อนหน้านี้ก็หายไปเช่นกัน

พอเห็นว่าทั้งสองเข้ากันได้ดีแค่ไหน สองแม่ลูกก็ยิ่งตะลึงงัน

เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย? ก่อนหน้านี้ยังทำท่าอึกอักใส่กันอยู่เลย... ทำไมตอนนี้ถึงได้สนิทกันซะแล้วล่ะ? แววตาของสองแม่ลูกเต็มไปด้วยความสับสน

สองแม่ลูกส่ายหน้าพร้อมกันโดยที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคนนี้

"โจอัน เอาแก้วมาให้พ่อสองใบ พ่ออยากจะดื่มกับแลร์รี่" จอร์แดนพูดอย่างร่าเริง

"ได้ค่ะพ่อ"

แม้โจอันจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เธอกลับรู้สึกโล่งอกที่พ่อของเธอทำดีกับแลร์รี่ เธอหันหลังกลับไปที่ห้องครัวแล้วหยิบแก้วมาสองใบ

"แลร์รี่ ฉันเก็บไวน์ขวดนี้มาห้าปีแล้ว มันเป็นสมบัติล้ำค่าของฉันเลยล่ะ วันนี้ฉันมีความสุขมาก เรามาดื่มกันดีกว่านะ!" จอร์แดนว่าก่อนจะนำขวดไวน์ออกมาจากห้อง

แลร์รี่รีบลุกขึ้นและรินไวน์ใส่แก้วให้ทั้งคู่ จากนั้นเขาก็หยิบแก้วขึ้นมาดมพร้อมกับเอ่ยชมว่า "นี่เป็นไวน์ที่เยี่ยมยอดมากครับ รสนิยมของคุณจอร์แดนดีกว่าของผมอีกนะครับ"

พอได้รับคำชมแบบนั้น จอร์แดนก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก เขาอุทานขึ้นมาอย่างมีความสุขว่า "นายเองก็ไม่เลวนะ เพราะนายสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองมาตั้งแต่อายุยังน้อย ฉันยินดีมากเลยที่โจอันจะได้อยู่กับนาย"

"ที่รัก ไม่สยายหรือเปล่าคะ?"

ท่าทางที่ดูผิดวิสัยของจอร์แดนทำเอาแอนนารู้สึกกังวลนิดหน่อย ถ้าเขาอารมณ์ไม่ดีมันไม่แปลกเลยนะ แต่ตอนนี้ท่าทางของเขามันดูแปลกๆ แฮะ? หรือหัวเขาไปโดนอะไรกระแทกมารึเปล่า?

"พูดอะไรของคุณ? ผมสบายดี! อันที่จริงวันนี้ผมอารมณ์ดีมากๆ เลย!"

"แต่ฉันนึกว่าคุณจะไม่เต็มใจให้ลูกสาวเราแต่งงานซะอีก ตะกี้คุณยังโกรธอยู่เลย!" แอนนาห้ามใจตัวเองไม่อยู่จนต้องถามออกมา