ความรักสีคราม นิยาย บท 1501
สรุปบท ตอนที่ 1501 เขาขอแต่งงาน: ความรักสีคราม
ตอน ตอนที่ 1501 เขาขอแต่งงาน จาก ความรักสีคราม – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 1501 เขาขอแต่งงาน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ ความรักสีคราม ที่เขียนโดย Mongkhon เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
แอนนาสะกิดสามีของเธอที่นิ่งเงียบมาตลอด
แต่จอร์แดนกลับทำเพียงแค่พยักหน้าตอบกลับเท่านั้น
"อย่าถือสาเขาเลยนะแลร์รี่ คือเขาเป็นคนพูดน้อยน่ะ" แอนนาพยายามลดความน่าอึดอัดที่สามีของเธอแสดงออกไป
"ไม่เป็นไรครับคุณแอนนาผมเข้าใจครับ" แลร์รี่ยิ้มแหยๆ
ถึงแม้แม่ของโจอันจะยอมรับฉันในทันที แต่ก็ยังมีงานหิน การจะได้รับการยอมรับจากพ่อของเธอดูจะไม่ง่ายเลยแฮะ
แลร์รี่เอนหลังพิงโซฟาพลางครุ่นคิดว่าจะทำยังไงต่อ
"เอาล่ะ คุยกันให้สนุกนะจ๊ะ เดี๋ยวแม่ไปเตรียมมื้อเย็นก่อน" จากนั้นแอนนาก็หันหลังและเดินไปที่ห้องครัว
แต่จากนั้นไม่นาน เธอก็พูดด้วยท่าทางอย่างชอบใจว่า "โจอัน ทำไมไม่มาช่วยแม่ล่ะ หืม?"
"ค่ะแม่" โจอันลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องครัว
จากนั้นจอร์แดนก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะพูดขึ้นว่า "ไปห้องหนังสือกันเถอะ"
แลร์รี่พยักหน้าก่อนจะเดินตามจอร์แดนเข้าไปในห้องอ่านหนังสือและประตูก็ปิดลง
ความกังวลใจได้ถาโถมเข้ามาในใจของโจอันในขณะที่เธอมองไปยังห้องหนังสือ เธอไม่แน่ใจว่าพ่อของเธอจะคิดยังไงกับแลร์รี่ แต่เธอก็ทำได้เพียงแค่ขอให้มันผ่านไปด้วยดีเท่านั้น
ในขณะเดียวกัน แววตาของแอนนาก็เป็นประกายขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นทันทีที่ลูกสาวของเธอเข้าไปในครัว เธอรีบเอ่ยถามว่า "โจอัน เล่าเรื่องของแลร์รี่ให้แม่ฟังหน่อยสิ เขาน่ะดูไม่เหมือนหนุ่มๆ ทั่วไปเลยนะ"
"ก็... แลร์รี่เขาเป็นประธานบริษัทนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นน่ะค่ะ" โจอันยอมรับด้วยความประหม่า
"นอร์ตันคอร์ปอเรชั่น? นั่นมันบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในมาร์ชิงฟิวไม่ใช่เหรอลูก?"
ขนาดแอนนาที่ไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้มาก่อนก็ยังรู้จักบริษัทนอร์ตันคอร์ปอเรชั่น
"ค่ะ นั่นแหละ"
ต่อให้เขาจะเป็นคนมีอิทธิพลขนาดไหน แต่ฉันจะไม่ยอมให้ลูกสาวสุดที่รักของฉันต้องมาใช้ชีวิตทุกข์ระทมเด็ดขาด!
"เขาขอแต่งงานแล้วหรอ?" แอนนาเอ่ยถาม "พระเจ้า นั่นข่าวดีเลยนะลูก! แม่เห็นด้วยเลย แม่ยินดีมากๆ!"
โจอันยิ้มอย่างดีใจเมื่อได้รับความเห็นชอบจากแม่ของเธอ แต่เธอก็ยังอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า "แต่แม่คะ... หนูว่าพ่อไม่น่าจะชอบแลร์รี่ค่ะ หนูจะทำยังไงดี?"
แอนนาถอนหายใจออกมา "แม่เข้าใจจ่ะ แม่รู้ว่าพ่อของหนูน่ะเป็นคนดื้อรั้นและขี้งุดหงิดเวลาที่ตั้งใจทำอะไรบางอย่าง แต่แม่คิดว่าเขาแค่จู้จี้กับแลร์รี่เพราะเสียใจที่เห็นลูกสาวตัวน้อยของเขาจะออกจากรังไปแล้วแค่นั้นเอง ฉะนั้นไม่ต้องห่วงอะไรนะลูก"
แม้ว่าแม่ของเธอจะพูดปลอบใจแล้ว แต่โจอันก็อดที่จะกังวลไม่ได้หากมันแย่กว่านั้น
โจอันกับแอนนารีบทำอาหารกันอย่างรวดเร็ว ไม่นานทั้งสองคนก็จัดจานบนโต๊ะกันจนเสร็จเรียบร้อย
"ที่รัก! แลร์รี่! มื้อเย็นเสร็จแล้วจ้า" แอนนาตะโกนเรียกไปทางห้องหนังสือในขณะที่เธอวางจานใบสุดท้ายลงบนโต๊ะ
"กำลังจะไปแล้ว" เสียงของจอร์แดนเอ่ยขึ้น
จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องกินข้าวพร้อมกับใบหน้าที่มีรอยยิ้มกว้างและหัวเราะอย่างสุขใจ "ป่ะแลร์รี่ ไปดื่นกันซะหน่อย"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...