ความรักสีคราม นิยาย บท 1513

โจอันประหลาดใจมากเมื่อเธอพบกับคาร์ลอีกครั้งตรงที่เดิมเหมือนเมื่อเช้า

“คุณเลิกงานแล้วสินะ โจอัน”

คาร์ลมองเธอพลางยิ้มกว้าง

“ใช่ค่ะ เพิ่งเลิกเลย”

เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติแต่ก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งนั้นคืออะไร

“คุณรู้ชื่อฉันได้ยังไงคะ?” เธอเอ่ยด้วยความแปลกใจ

“หัวหน้าของคุณพูดถึงชื่อคุณระหว่างที่เราคุยงานกันน่ะ”

เขาแสร้งทำเป็นสนิทสนมกับหัวหน้าของพวกเธอ

“ค่ะ”

เมื่อได้คำตอบแล้วเธอก็ไม่ได้สนใจอีก ยังไงซะเมื่อเธอเป็นหนึ่งในทีมงานก็ไม่แปลกเลยที่เขาจะรู้จักชื่อของเธอ

“แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่คะ? ออฟฟิศปิดแล้วนะ”

พวกเขาเคยเจอกันแล้วสองสามครั้งเขาจึงไม่นับว่าเป็นคนแปลกหน้า

“ผมรอคนคนหนึ่งอยู่ และเธอก็ยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว” เขายิงมุขออกมา

เมื่อมองไปรอบๆ โจอันถึงรู้ตัวว่าไม่มีคนอื่นอยู่ที่นี่กับพวกเธอแล้ว “คุณมารอฉันเหรอคะ?”

“ใช่” เขายิ้มกว้างจนปากจะฉีกถึงใบหู

“ทำไมคะ?”

เมื่อได้ยินที่เขาพูดเธอก็ยิ่งสับสนมากขึ้น สำหรับเธอภาพจำของเขาคือเป็นคนดีและไม่เหมือนคนเอาแน่เอานอนไม่ได้เลย เธอจึงไม่คิดว่าเขากำลังจีบเธออยู่

“ก็หัวหน้าของคุณกับผมพึ่งทำข้อตกลงกันวันนี้เอง ถึงรายละเอียดและสัญญาอย่างเป็นทางการจะต้องพุดคุยกันต่อก็เถอะ หัวหน้าของคุณแจ้งว่าให้มาหาคุณเพื่อคุยรายละเอียดกัน ผมเลยรอจนคุณเลิกงาน ผมคิดว่าจะเลี้ยงข้าวคุณสักมื้อแล้วเราจะได้คุยเรื่องสัญญาไปด้วยเลย”

ตอนนั้นเอง เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่บอกไม่ได้ว่าอะไรที่ผิดปกติ

“แล้วทำไมหัวหน้าไม่แจ้งฉันล่ะ?” โจอันเอ่ยถาม

ก่อนจะเริ่มคุยเธอส่งข้อความไปหาแลร์รี่ ที่รัก ตอนนี้ฉันอยู่กับลูกค้า อาจจะกลับดึกกว่าปกตินิดหน่อย แต่จะกลับไปให้ทันอาหารค่ำนะ รักคุณ