ความรักสีคราม นิยาย บท 1517

แม้ว่าจะเป็นคำชมเพียงเล็กน้อยแลร์รี่ยังรู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้ยินโจอันเอ่ยชมผู้ชายคนอื่น เขารู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาจะมาหึงหวงก็เลยไม่ได้ใส่ใจนัก แต่เขาก็เก็บชื่อของคอรีไว้ในใจเรียบร้อย

เธอเอ่ยกับเขาหลังจากผ่านไปสักพักว่า “ฉันควรโทรไปหาคุณเจฟเฟอร์สันเลยดีไหม?”

เขาพยักหน้าเพาะคิดว่าการตรวจร่างกายของคอรีน่าจะเสร็จแล้ว “ควร โทรเลย”

“โอเค” เธอโทรหาเบอร์ที่คาร์ลให้ไว้

“สวัสดีคุณโจอัน” เสียงของคาร์ลดังขึ้นมาจากปลายสาย

“คุณเจฟเฟอร์สัน เป็นยังไงบ้างคะ? คุณโอเคไหม?” เธอเอ่ยถามด้วยความกังวล

“ไม่ต้องห่วง ผมไม่เป็นไร คุณโจอัน แต่หมอบอกว่ากระดูกร้าวนิดหน่อยเลยต้องอยู่โรงพยาบาลสักสองสามวัน” คาร์ลเอ่ยและตั้งใจหัวเราะเบาๆ ออกมา

“ดีใจที่คุณไม่เป็นอะไรค่ะ”

เธอโล่งใจเมื่อได้ยินคำพูดของเขา “คุณเจฟเฟอร์สัน อีกสักพักฉันจะไปเยี่ยม คุณอยู่โรงพยาบาลไหนคะ?”

เธอรู้สึกว่าต้องไปเยี่ยมเพราะเขาต้องพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล ยังไงซะเธอก็คือสาเหตุที่ทำให้เขาบาดเจ็บและมันเป็นสิ่งที่เธอสมควรต้องทำด้วย

“ไม่เป็นไรคุณโจอัน แค่บาดเจ็บเล็กน้อยเอง ผมไม่อยากรบกวนคุณมากไปกว่านี้ แต่เราคงคุยเรื่องทำสัญญากันไม่ได้สักพักนะ”

ที่ปลายสายคาร์ลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพ

แม้จะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เขาก็ตัดสินใจพักอยู่โรงพยาบาลนานขึ้นอีกหน่อย วิธีนี้จะทำให้เขาได้รับความเห็นใจจากโจอันและเขาทั้งสองจะสนิทสนมกันมากขึ้น เขาจะได้ไม่ต้องปั้นน้ำเป็นตัวเพียงเพราะจะคุยเรื่องทำสัญญาเท่านั้น

เขาชื่นชมในความฉลาดเฉลียวของตนเองอยู่ในใจ