พูดตามตรงว่าคาร์ลประหลาดใจไม่น้อยตอนที่เห็นแลร์รี่เดินเข้ามา
แลร์รี่มีออร่าเปล่งประกายมาก ราวกับว่าดวงตาของเขาสามารถมองทะลุถึงจิตใจคนได้
คาร์ลจึงรู้สึกเหมือนต้องเผยตนเองเมื่ออยู่ต่อหน้าเขา
แต่อาจเป็นเพราะคาร์ลรู้สึกผิดจึงทำให้ไม่กล้าสบตากับแลร์รี่ ยังไงคาร์ลก็ถูกเขาข่มตั้งแต่พวกเขาพบกันแล้ว
ถึงคาร์ลจะเกลียดความรู้สึกแบบนี้แต่ก็ทำอะไรเพื่อเอาชนะความมีเสน่ห์ของแลร์รี่ไม่ได้ เขารู้ดีว่าตนเองไม่มีอะไรเทียบกับแลร์รี่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในโลกธุรกิจได้เลย
คาร์ลกำหมัดแน่นคิดจะทำให้กาเบรียลล่าเป็นของเขา เมื่อถึงเวลานั้นเขาคงอยู่ในฐานะเดียวกับแลร์รี่ได้
ขณะที่คาร์ลกำลังคิดเรื่องทั้งหมดนี่แลร์รี่ก็กำลังมองดูเขาอยู่เช่นกัน
แลร์รี่พยายามนึกว่าคาร์ลเป็นใครแต่ก็นึกไม่ออก ที่จริงคาร์ลสงสัยอยู่ว่าพวกเขาเคยเจอกันมาก่อนหรือไม่
แต่แลร์รี่เก่งเรื่องการอ่านผู้คนและความคิดแรกเกี่ยวกับคาร์ลคือเขาเป็นพวกทะเยอทะยานที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมาย
ดังนั้นก่อนที่จะพูดคุยกันแลร์รี่ก็ตั้งการ์ดของตนเอาไว้ก่อนแล้ว
ตอนนั้นเองแลร์รี่เดินไปหาคาร์ลและยิ้มให้เขา “คุณเจฟเฟอร์สัน ผมประทับใจที่คุณประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย วันนี้ผมมาเพื่อขอบคุณที่คุณช่วยเหลือโจอันไว้ แผลของคุณเป็นยังไงบ้าง?”
“ไม่เป็นไรครับ ก็แค่กระดูกร้าวเท่านั้น ขอบคุณที่เป็นครับคุณนอร์ตันและคุณวัตส์” คาร์ลตอบพร้อมรอยยิ้มอันสุภาพ
“แล้วตอนนี้คุณทำงานอยู่ที่ไหนเหรอ คุณเจฟเฟอร์สัน?” แลร์รี่พยายามจะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแผนการของคาร์ลด้วยการถามคำถามเขาอย่างเป็นธรรมชาติ
“ตอนนี้ผมกำลังบริหารบริษัทเล็กเทียบไม่ได้กับนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นเลย”
คาร์ลรู้เจตนาของแลร์รี่ได้อย่างรวดเร็วและแน่นอนว่าเขาจะไม่เผยข้อมูลที่แท้จริงของเขาออกไปง่ายๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม