“ได้ครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยม” คาร์ลตอบอย่างสุภาพ
“บาย ไว้พบกันนะคะ” โจอันโบกมือให้คาร์ลขณะที่แลร์รี่พยักหน้าเพียงเล็กน้อยให้กับเขาก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากห้องไป
หลังจากมั่นใจว่าทั้งคู่ออกไปแล้วชายคนหนึ่งเดินกลับเข้ามาในห้องของคาร์ล ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคนขับรถที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุครั้งนี้
“ทำไมแลร์รี่ถึงมาด้วยล่ะ?” คนขับถามอย่างเคร่งเครียดและดูเป็นกังวลกับการมาเยี่ยมของแลร์รี่
“ไม่ต้องห่วง ไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะมาด้วยหรือเปล่า แต่คุณถ่ายรูปไว้ใช่ไหม?” คาร์ลเม้มปากเป็นรอยยิ้มแสนเย็นชา
“ถ่ายไว้หลายรูปเลยล่ะ ทุกสถานที่นอกบริษัท รวมทั้งห้องพักนี้และร้านกาแฟด้วย คนที่เห็นต้องเชื่อแน่ว่าคุณทั้งสองคนเป็นชู้กัน” คนขับพูดอย่างมั่นใจ
“เยี่ยมมาก ถึงแลร์รี่จะมีอำนาจมากฉันก็ยังสงสัยว่าเขาจะเอาชนะข่าวลือและหลักฐานพวกนี้ได้ยังไง”
คาร์ลหัวเราะออกมาเสียงดังสนั่นเมื่อเห็นทุกอย่างดำเนินการไปตามแผนการที่วางไว้ กาเบรียลล่าต้องเป็นของฉันในเร็ววันแน่
ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความพึงพอใจขณะจินตนาการถึงอนาคตอันสมบูรณ์แบบ…
หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลแลร์รี่กับโจอันก็หยุดทานข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
“โจอัน คุณรู้จักคุณเจฟเฟอร์สันได้ยังไง?” แลร์รี่ถามอย่างตรงไปตรงมาเพราะเขาต้องรู้เรื่องของชายคนนี้ให้ได้มากที่สุด
แต่เขาไม่ได้บอกเธอเรื่องที่ “คอรี” แกล้งบาดเจ็บและคิดว่าเมื่อเวลามาถึงไม่ช้าก็เร็วเธอคงรู้ความจริงเอง
สิ่งที่เขากังวลคืออารมณ์ที่แสนตรงไปตรงมาของเธอ ถ้าเธอรู้ความจริงล่ะก็ไม่มีอะไรรับประกันว่าเธอทำอย่างมีเหตุผลและแผนการทั้งหมดของเขาคงพังถ้าเธอทำอะไรบุ่มบ่าม
เมื่อเห็นว่าแลร์รี่สนใจในความสัมพันธ์ของเธอและ “คอรี” เป็นอย่างมาก เธอจึงเริ่มเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้เขาฟังโดยไม่เอะใจเลย
ยิ่งเขาได้ยินเรื่องที่เธอเล่ามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งมั่นใจว่านี่คือสิ่งที่ “คอรี” จัดฉากไว้ เขาเชื่อว่าความตั้งใจของหมอนั่นคือหัวใจของโจอัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม