ความรักสีคราม นิยาย บท 1533
อนิจจา เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อคนเราสนุกสนาน ชั่วพริบตาเวลาก็ผ่านไป 2-3วันแล้ว ทำให้วันหยุดของแลร์รี่และโจอันกำลังจะค่อยๆ หมดลง
ตอนนั้นพวกเขาอยู่ในฮอร์ริงตัน ซึ่งเป็นเมืองที่อยู่ใกล้กับมาร์ซิงฟิว มันยังเป็นสถานที่เที่ยวสุดท้าย ในช่วงวันหยุดของพวกเขาด้วย
“อ่า เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆ! แลร์รี่ พรุ่งนี้เราก็จะกลับบ้านแล้ว แต่ฉันมีความสุขจริงๆ! อันที่จริงต้องบอกว่าฉันพอใจและมีความสุขที่สุด!”
คนทั้งสองเดินเตร็ดเตร่ไปตามถนนในฮอร์ริงตัน และรอยยิ้มอันเปี่ยมสุขระบายอยู่เต็มใบหน้าโจอัน
“ผมดีใจที่คุณมีความสุข! ถ้าเป็นแบบนี้เราจะไปเที่ยวพักผ่อนให้บ่อยขึ้นในอนาคต หลังจากนั้นสักพัก เมื่องานในบริษัทสาขาน้อยลง เราจะไปเที่ยวต่างประเทศทุกๆ ประเทศที่คุณชอบ” แลร์รี่สัญญาพร้อมด้วยรอยยิ้ม
โจอันเคยบอกเขาว่าเธอชอบพิลแลร์ หลักๆแล้วก็เป็นเพราะบรรยากาศที่โรแมนติก เต็มไปด้วยอารยธรรมและวัฒนธรรม ประเพณีท้องถิ่น และที่สำคัญที่สุดคือความจริงที่ว่าสามารถพบเห็นคู่รักได้ทุกที่บนท้องถนน
แต่ตอนที่เธอไปที่นั่น เขาไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ
ตอนนี้คุณมีฉันอยู่เคียงข้าง ฉันจะอยู่กับคุณตลอดไป! แลร์รี่รำพึงอย่างร่าเริงขณะที่จ้องมองเธอ
"แน่นอน! เราจะไปที่พิลแลร์กัน!”
เธอพูดโพล่งสถานที่ที่เธออยากไปมากที่สุดโดยไม่ต้องคิดเลย
เธออยากไปสถานที่โรแมนติกที่สุดกับคนที่เธอรักมากที่สุด
“ตกลง เราจะไปพิลแลร์”
แลร์รี่พยักหน้า เพราะเขาไม่ว่าอะไรกับการไปที่ไหนก็ได้ที่เธอชอบ
“ถ้าอย่างนั้น เราก็ไปที่นอร์แฮม เบสแกรี่ อีรูเชียด้วยละกัน…”
โจอันยกนิ้วขึ้นขณะที่เธอเอ่ยชื่อแต่ละสถานที่ที่เธอชอบ เธอดูน่ารักอย่างไม่น่าเชื่อขณะที่เอียงศีรษะและทำท่าครุ่นคิด
“โอ้ ใช่ ไปที่ไลท์สปริงกันด้วย! อันนี้จำเป็นมาก! คุณจำได้ไหมว่าทำไมเราต้องไปที่นั่น”
จากนั้นเธอแกล้งมองหน้าแลร์รี่ ดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม