“แลร์รี่ เราทำยังไงกันดี?” โจอันตื่นตระหนกเพราะเธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
“ไม่เป็นไรหรอก ถ้างั้นเราลงจากรถกันเถอะดูว่าพวกเขาต้องการอะไร”
เมื่อเห็นว่ามือสังหารไม่ได้ฆ่าทั้งคู่ทิ้งในรถทันทีแลร์รี่เริ่มใจเย็นลง คงต้องแก้สถานการณ์ให้ดีที่สุดล่ะนะ!
แลร์รี่ช่วยโจแอนออกมาจากรถพร้อมกับสังเกตสิ่งแวดล้อมรอบๆ ตัว พวกเขาอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพังของตึกเก่าทำให้เขารู้ว่ากำลังอยู่ในพื้นที่รื้อถอนและก่อสร้าง ตึกรอบๆ พวกเขาเหมือนกำลังมีการก่อสร้างกันอยู่ เมื่อมองไม่เห็นใครอื่นเขาก็เดาได้ว่าถูกพามาที่ลับตาคน
มือสังหารที่ปลอมตัวเป็นคนขับรถไปรวมกลุ่มกลับชายอีกสองสามคนหลังจากลงรถไป ชายเหล่านั้นยืนเป็นแถวและจ้องมองมายังแลร์รี่กับโจอันที่ยืนอยู่ตรงข้าม
แลร์รี่กวาดตามองชายเหล่านั้นอย่างสุขุม ทั้งห้าคนนั้นสวมหน้ากากปิดใบหน้าเหลือให้เห็นเพียงดวงตาเท่านั้น
“แล้วพาเรามาที่นี่ทำไม?” เมื่อบอกไม่ได้ว่าใครอยู่ภายใต้หน้ากากแลร์รี่ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเอ่ยถาม
“คำพูดอันกล้าหาญขณะเผชิญหน้ากับอันตรายงั้นเหรอสมแล้วที่เป็นถึงประธานของนอร์ตันคอร์ปอเรชั่น ฉันนับถือที่คุณยังรักษาความมั่นใจไว้ได้ในสถานการณ์แบบนี้จริงๆ ” หนึ่งในมือสังหารเอ่ยอย่างเย็นชา
“มาเข้าเรื่องกันดีไหม? บอกหน่อยพวกแกวางแผนจะทำอะไรกับเรากันแน่? แต่ที่แน่ๆ คือพวกแกไม่ได้มาฆ่าเรา”
แลร์รี่เลิกคิ้วขึ้นด้วยความมั่นใจในการคาดเดาของตน ถ้ามือสังหารอยากให้พวกเขาตายล่ะก็พวกนั้นคงลงมือไปนานแล้วแทนที่จะมามัวเสียเวลาพูดคุยกันอยู่ตรงนี้
“ฉลาดจริงๆ เลยคุณนอร์ตัน”
มือสังหารคนเดียวกันเอ่ยตอบ เดาได้ไม่อยากเลยว่าเขาคือคนที่เป็นผู้รับผิดชอบภารกิจนี้
“การทำร้ายคุณหรือทำร้ายนอร์ตันคอร์ปอเรชั่นนั้นไม่ใช่สิ่งที่เราจะตัดสินใจได้ ฉันมั่นใจว่าคุณรู้นะคุณนอร์ตันว่าเราทำงานตามที่ได้รับเงินมาให้ทำ ช่วยฝ่ายไหนก็ตามที่จ่ายเงินให้เรา ไม่มีเรื่องส่วนตัว ที่นี้อย่าทำให้เรื่องมันยากขึ้นกว่าเดิมเลย เราแค่อยากได้แขนของคุณกับคุณนายนอร์ตันคนละข้างเท่านั้น”
โจอันหายใจเข้าเฮือกใหญ่พร้อมขยับตัวเข้าไปใกล้แลร์รี่ ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นขณะจับแขนเสื้อของแลร์รี่แน่นด้วยความหวาดกลัว ได้รู้ว่ามือสังหารวางแผนจะทำอะไรไม่ช่วยให้ใจสงบลงเลยแต่กลับทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความกลัว
เมื่อรู้ว่าเธอกำลังเสียขวัญแลร์รี่แตะมือเธอเบาๆ พยายามปลอบใจเธอ
“ในเมื่อมันเกี่ยวกับเงินแล้วคุณก็บอกเองว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวอย่างนั้นก็น่าจะมีโอกาสให้เราต่อรองสิ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม