ความรักสีคราม นิยาย บท 1546

“จากนั้นพวกคุณก็มีความรู้สึกลึกซึ้งต่อกัน และหวังว่าพวกคุณจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปใช่ไหม?” โจอันพูดต่อ

“ใช่ครับ! ผมยอมสละชีวิตเพื่อหัวหน้า! และยอมรับตรงๆ ว่าผมหวังว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปครับ”

แย่หน่อยที่วันเวลาเหล่านั้นคงไม่เกิดขึ้นอีก แคสเปี้ยนมองพื้นและถอนหายใจด้วยความโหยหาเมื่อคิดแบบนั้น

“ไม่อยากเชื่อเลย ฉันคิดไม่ถึงเลยว่าคุณจะเป็นคนสไตล์แบบนี้!” เธออ้าปากค้างก่อนจ้องเขม็งไปยังเขา “ฉันขอเตือนนะว่าแลร์รี่มีคู่หมั้นแล้ว ฉะนั้นอย่าแม้แต่จะคิดนะ!”

อะไรนะ? นี่เกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เรากำลังคุยกันอยู่เนี่ย? เขางุนงงและสับสนเป็นอย่างมาก

แต่เขาก็รู้ทันทีเมื่อหันไปเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าของเธอ

“ไม่ได้หมายความแบบนั้นนะครับ อย่าเข้าใจผิดผมไม่ใช่สไตล์แบบนั้น ผมไม่ได้ชอบหัวหน้าสักหน่อย!” เขารีบอธิบายด้วยใบหน้านิ่งๆ ไม่ขบขันกับมุกตลกของเธอสักเท่าไหร่

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”

โจอันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น พลางเอามือกุมท้องของตนเพราะมันเริ่มจะปวดจากการหัวเราะอย่างต่อเนื่อง

“พวกคุณคุยเรื่องอะไรกันอยู่เหรอ? คุณดูอารมณ์ดีมากๆ ” แลร์รี่ยิ้มเมื่อเอ่ยถามโจอัน เขาเดินกลับมาจากรถพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาลในมือเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะอันน่าดึงดูดเกินจะต้านไหวของเธอ จากนั้นจึงหันไปหาแคสเปี้ยนและจ้องแคสเปี้ยน “แล้วนายหมายความว่ายังไงที่บอกว่าไม่ชอบฉันสักหน่อย?”

“ผะ ผมไม่ได้หมายถึงว่าผมไม่ชอบคุณ! เดี๋ยวสิ ไม่ใช่…ผมไม่ชอบคุณ! ผมหมายถึง-” แคสเปี้ยนพูดตะกุกตะกักก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ด้วยไม่รู้ว่าจะอธิบายสถานการณ์อย่างไรดี แคสเปี้ยนผู้ที่กำลังมีใบหน้าทุกข์ใจหันหน้าไปมองโจอันด้วยสีหน้าขอร้อง

“ฮ่าๆๆๆ…” เธอหัวเราะเสียงดังขึ้นอีกเมื่อแคสเปี้ยนพูดไม่ออก

“ผม-”

แคสเปี้ยนเอ่ยปากแต่ถูกแลร์รี่ขัดเอาไว้

“เงียบซะ ถกเสื้อขึ้นอีกทีสิ ให้ฉันทำแผลของนายก่อน” เขาออกคำสั่ง

แคสเปี้ยนรีบเงียบปากทันทีและถกเสื้อของตนเองขึ้นอย่างว่าง่าย ไม่กล้าขัดคำสั่งของเขา

แลร์รี่ก็หยุดพูดเช่นกันและพันแผลให้แคสเปี้ยนอย่างตั้งใจ