ความรักสีคราม นิยาย บท 1548

หลังจากแลร์รี่พูดจบแคสเปี้ยนก็รอรับคำสั่งต่อไปทันที

“คาร์ล จอห์นสันอาจไม่ได้มีพลังอำนาจอะไรมากแต่เขาเจ้าเล่ห์ เลือดเย็นและโหดร้าย ฉันว่าเขานี่แหละที่คิดแผนนี้ขึ้นมาและโน้มน้าวกาเบรียลล่าให้ช่วยเขา กาเบรียลล่าเองคงตกลงที่จะทำเพราะมันล่อตาล่อใจ” เขาออกความเห็น

ไม่ว่ายังไงสองคนนั้นควรถูกลงโทษอย่างหนัก ฉันใจดีมามากแต่ไม่มีอีกแล้ว

“ในเมื่อพวกแกสองคนชอบวางแผนอย่างลับๆ ฉันจะแสดงให้ดูว่าความมืดจริงๆ แล้วเป็นยังไง” เขาแสยะยิ้มก่อนจะมองไปยังแคสเปี้ยน

จากนั้นจึงโน้มตัวไปหาและกระซิบข้างหูของแคสเปี้ยนที่พยักหน้าตอบรับหงึกหงัก หลังจากรับปากกับแลร์รี่ว่าจะทำให้สำเร็จเขาก็หันหลังและเดินจากไป

ตกเย็นวันต่อมาคาร์ลปรากฏตัวขึ้นที่บาร์ร้านประจำอีกครั้งกำลังกระดกเหล้าอย่างรวดเร็ว

เขาได้รับข่าวมาว่ามือสังหารที่จ้างไปจัดการแลร์รี่และโจอันนั้นทำภารกิจไม่สำเร็จแถมยังถูกจับขังคุกอีกต่างหาก

เนื่องจากไม่ได้เปิดเผยตัวตนคาร์ลจึงไม่กังวลเรื่องตำรวจนักแต่เขายังคงรู้สึกผิดหวังและหดหู่เป็นอย่างมาก

ยังไงซะแผนการที่เขาทุ่มเททุกอย่างให้ก็เสียไปโดยเปล่าประโยชน์อยู่แล้ว

ทั้งกาเบรียลล่า ทรัพย์สมบัติของตระกูลวอร์ด ความฝันที่จะได้เป็นผู้สืบทอดของตระกูลจอห์นสัน ทั้งหมดที่หวังไว้ได้หลุดมือเขาไปอีกครั้ง

ความคิดนั้นเพียงอย่างเดียวก็ทำให้คาร์ลหมดกำลังใจได้แล้วนี่คือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงกำลังกระดกเหล้าไม่ยั้ง

เมื่อเขาออกมาจากบาร์คาร์ลก็เมาแอ๋เดินโอนเอนไปมาแทบจะเดินตรงๆ ไม่ได้

และเขาก็เดินสะดุดบนถนนอันเงียบสงบนั่น

ตอนนั้นเองชายสองสามคนก็ออกมาจากเงามือ จับตัวคาร์ลพร้อมกับเอามือปิดปากเขาและลากเข้าไปในมุมที่มืดที่สุดของตรอกก่อนจะโยนเขาลงบนพื้นราวกับเป็นกระสอบข้าว

เขาสร่างเมาแทบจะทันทีเมื่อเห็นชายสวมหน้ากากกำลังต้อนตนเองอยู่ ความหวาดกลัวก็แล่นผ่านทั้งร่างของเขา

“พะ พวกคุณเป็นใคร? ต้องการอะไร?” เขาซักไซ้ด้วยเสียงดังลั่นเพื่อเพิ่มความมั่นใจให้กับตนเองและเรียกความสนใจจากคนที่ผ่านไปผ่านมาในเวลาเดียวกัน