หลังกาเบรียลล่าวางสาย เธอจ้องมองโทรศัพท์ด้วยสายตาว่างเปล่าอยู่นาน ไม่แน่ใจว่าควรทำอะไร
จากนั้นก็พลันนึกถึงพ่อของเธอ แลนดอน
ใช่ ตอนนี้มีแต่พ่อเท่านั้นที่ช่วยเราได้! พ่อสามารถใช้อำนาจและเกียรติยศที่มีบรรเทาผลกระทบเลวร้ายของเรื่องนี้ แล้วจากนั้นเราก็จะไปที่ไหนสักแห่งที่ไม่มีใครรู้จักเราเพื่อตั้งต้นชีวิตใหม่! เราจะแต่งงานกับผู้ชายสักคนและหยุดทำตัวเหลวแหลก! จบสิ้นเรื่องในอดีตเสียที!
ใช่ แบบนี้ดีแน่! กาเบรียลล่ารีบไปหาพ่อของเธอทันทีที่ตัดสินใจได้ เธอเชื่อว่าอีกฝ่ายเป็นคนเดียวที่ช่วยเธอได้ในเวลานี้
เมื่อหญิงสาวมาถึงห้องทำงานของแลนดอน ก็เห็นว่าเขาดูเคร่งเครียด เธอร้องไห้ฟูมฟายและคร่ำครวญ “พ่อคะ ช่วยหนูด้วย!”
แลนดอนกำลังโมโหเดือดตอนที่กาเบรียลล่ามาหา เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเองตอนที่คนของเขาบอกว่ากาเบรียลล่ากำลังเดือดร้อน ทีแรกเขาเชื่อว่าระยะนี้ลูกสาวอยู่บ้านตลอด จึงไม่น่าเป็นไปได้ที่เธอจะก่อเรื่อง
แต่แล้วก็ผงะเมื่อลูกน้องเปิดคลิปวิดีโอให้ดู
เขาทุ่มแล็ปทอปลงกับพื้น นัยน์ตาเปี่ยมความโกรธเกรี้ยว
ซึ่งก็บังเอิญว่ากาเบรียลล่ามาหาเขาในเวลานั้นพอดี
“ช่วยแก? จะให้ฉันช่วยแกยังไง?”
แลนดอนเดือดถึงขีดสุดเมื่อเห็นกาเบรียลล่า เขาเดินเข้าไปตบหน้าเธอ
เพียะ! รอยฝ่ามือปรากฏชัดที่แก้มของหญิงสาว แลนดอนยังโมโหอยู่และเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง แต่แล้วก็ลังเลและหยุดเมื่อเห็นกาเบรียลล่าสะอื้นด้วยนัยน์ตาที่มีแต่ความสิ้นหวัง
“ไอ้ลูกนอกคอก! แกทำเรื่องแบบนั้นได้ยังไง! แล้วฉันจะช่วยแกด้วยวิธีไหน?” แลนดอนถอนหายใจหนักหน่วงด้วยแววตาท้อแท้
“พ่อคะ มีแต่พ่อคนเดียวที่ช่วยหนูได้! ได้โปรด! หนูรู้ว่าพ่อสามารถใช้อิทธิพลของตระกูลวอร์ดจัดการเรื่องนี้ หนูสัญญาค่ะว่าจะไม่ก่อเรื่องอีกแล้ว!” กาเบรียลล่าคร่ำครวญเสียงดัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม