ความรักสีคราม นิยาย บท 1560

“กาเบรียลล่า ฉันมาแล้ว”

วันนั้นคาร์ลแต่งตัวเต็มยศ เขาสวมสูทและยิ้มให้อย่างสุภาพ ถึงกับหล่อเหลาทีเดียวในสายตาของกาเบรียลล่า

ครั้งหนึ่งกาเบรียลล่าเคยชังน้ำหน้าเขาและหวังว่าอีกฝ่ายจะไม่มาให้เธอเห็น แต่ตอนนี้ ไม่เพียงแต่ไม่ชังน้ำหน้า หญิงสาวยังถึงกับพบว่าตัวเธอเริ่มจะชอบพอเขา

เมื่อคาร์ลเห็นเธอก็อดพูดไม่ได้ “กาเบรียลล่า เธอสวยจัง”

เขาต้องยอมรับว่ากาเบรียลล่าเกิดมาสวย ตอนนี้เธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าราคาแพงหรือแต่งหน้าจัดด้วยซ้ำ

แต่ถึงไม่มีสิ่งเหล่านั้น หญิงสาวก็ยังสวย คาร์ลจังงังไปครู่หนึ่งกับการจับจ้องเธอ

เราจะตื่นเต้นขนาดไหนเมื่อมีสาวน่ารักอย่างหล่อนอยู่ข้างล่าง?

ความคิดนั้นแวบเข้ามาพร้อมกับภาพจินตนาการมากมาย ความปรารถนาของชายหนุ่มคือร่ำร้องหาเธอ

เพื่อไม่ให้หญิงสาวรู้ตัว คาร์ลรีบสูดหายใจลึกเพื่อระงับอารมณ์

คำชมของเขาทำให้กาเบรียลล่าเขิน เธอรีบก้มหน้า ประหม่าจนไม่กล้าสบตา

“กาเบรียลล่า เธอเตรียมข้าวของพร้อมหรือยัง?” ชายหนุ่มถามขณะยังคงจับจ้องเธอ

“พร้อมแล้ว เราจะออกไปตอนไหนก็ได้” กาเบรียลล่าพึมพำ

“งั้นก็ไปกันเลย ไปบ้านตระกูลจอห์นสันนะ กลับบ้านของเรา” คาร์ลพูดพร้อมกับยิ้ม

กลับบ้านของเรา?

คำพูดของเขาทำให้หญิงสาวหน้าแดง

ในที่สุดเราก็มีบ้าน สถานที่ที่เราจะไม่ต้องเจ็บปวด ที่ที่เราไม่ต้องระวังตัว นั่นคือความคิดไร้เดียงสาของกาเบรียลล่า

หลังจากขอให้คนช่วยยกสัมภาระของกาเบรียลล่าใส่รถ คาร์ลพูด “กลับบ้านกันเถอะ”

จากนั้นคนก็ยกร่างของชายหนุ่มขึ้นรถ